Türk’lerde Ä°stanbul AÅŸkı l Miladi 410 tarihinde Avrupa Hun Ä°mparatorluÄŸu komutanlarından Uldın.

TÃœRK’LERDEKÄ° Ä°STANBUL AÅžKI

Türklerdeki Ä°stanbul aÅŸkı çok eskilere dayanmaktadır. Miladi 410 tarihinde Avrupa Hun Ä°mparatorluÄŸu komutanlarından Uldın, Trakya’ya kadar; 422 tarihinde ise Atilla’nın amcası Rua da Ä°stanbul önlerine kadar gelmiÅŸti.

Daha sonra Avarlar 626 tarihinde Ä°stanbul’u kuÅŸattılar fakat muvaffak olamadılar.

Yine bir Türk kavmi olan Bulgarlar, Kurum Han komutasında Bizans Ordusu’nu yenerek Ä°stanbul’u kuÅŸattı ise de komutanın ani bir ölümü ile 13 Nisan 814 tarihinde kuÅŸatma yarıda kaldı. 1

672 yılında, Hz. Muhammed’in (s.a.s) Mihmandarı Ebu Eyyüb el-Ensari ile baÅŸlayan Ä°slam ordularının Ä°stanbul’u kuÅŸatmaları da bir netice vermemiÅŸti. Tarih kaynaklarında Ä°stanbul’u Emevi ve Abbasi ordularının (M.655-785 ) beÅŸ kere, Osmanlı ordularının ise altı kere muhasara ettikleri kayıtlıdır.2

BaÅŸka bir Türk kavmi olan Peçenekler ise 1090 sonbaharında Büyükçekmece’ye kadar gelmiÅŸlerdi.3

II. Mehmed tahta çıkınca Ä°stanbul’u fethedeceÄŸi ÅŸayiası fısıltı gazetesi aracılığı ile ayyuka çıkmıştı. Bu psikoloji içinde olan son Bizans Ä°mparatoru Konstantinos Dragasis, Hristiyanlık adına Papa V. Nikolas’dan (Nikola) imdat istemek zorunda kaldı. Ä°stanbul’u Türklerden korumak için Ä°stanbul ve Roma kiliselerinin birleÅŸtirilmesine bile razı oldu. Bunun üzerine Papa Nikolas (Nikola), deniz yoluyla Ä°stanbul’a Kardinal Ä°sidore’yi (Ä°zidor) iki yüz Ä°talyan askeri ile gönderdi. 12 Ocak 1542 tarihinde Ayasofya kilisesinde Ä°mparatorun da hazır bulunduÄŸu bir ayin yapılarak Rum PatriÄŸi Grigorios Mammas’la beraber Ortodoks ve Katolik mezheplerinin birleÅŸtirildiÄŸini ilan etti.

Fakat, mezheplerine çok bağlı olan Bizanslılar, İmparatorun bu hareketine çok fena kızmışlar hatta küfür saymışlardı. 4

Bu birleşmeden sonra İstanbul sokaklarında Türk sarığı görmeyi Kardinal şapkası görmeye tercih ettiklerini konuşmaya başlamışlardı. 5

İmparator Katoliklere gösterdiği fedakarlığın karşılığını bulamamış, hem kendi halkının desteğini yitirmiş ve hem de Katoliklerden gerekli desteği alamamıştır.

Bu psikolojik durumdan yararlanmak isteyen II. Mehmed’in hedefi devletini ikiye ayıran bu toprakları birleÅŸtirmekti. Böylece dünyanın en güzel beldesine hakim olmak ve hem de Hz. Muhammed’in “Kostantiniyye’yi fetheden ne güzel komutan ve ne güzel asker” hadisindeki övgüye sahip olmak istiyordu.

Ä°ÅŸte bu inanç ve istek ile tükenmez bir enerji ortaya koyarak savaÅŸ hazırlıkları yapıldı. Bizans’ı dize getirebilmek için Ä°stanbul BoÄŸazı’na hakim olmak lazımdı. 6

II. Mehmed, 1452 yılının Mart-Temmuz aylarında Rumelihisarı’nı inÅŸa ettirdi. Fethe katılan Tarihçi Tursun Bey; “BoÄŸazın öbür yakasında eski Anadoluhisarı’na yeni bir kısım ilave edilip toplarla donatılınca, kuÅŸlar bile Akdeniz’den Karadeniz’e geçemez oldular.” demektedir.

İstanbul surlarının yüksekliği 15-17 metre idi. Kalınlığı ise 4 metre olup, önündeki hendek 18,5 metre genişliğinde ve 9 metre derinliğindeydi. Kat kat olan surların kurşunla kaplı 30 adet kulesi vardı. Bu haliyle devrinin en muhkem surları idi.

Bütün bu özellikleri bilen II. Mehmed 5 Nisan’da Ä°stanbul önlerine gelerek otağını Topkapı önlerine kurdu. Böylece Kostantiniyye’nin muhasarası baÅŸlamış oldu. Fetih 29 Mayıs 1453 günü sabah namazını kılan II. Mehmed, atına binerek ön saflara geldi. GüneÅŸin ilk ışıklarıyla Türk Topçusu surları dövmeye baÅŸladı. Mehter takımının vermiÅŸ olduÄŸu coÅŸku ile Türk askeri saldırıyor fakat Bizanslılar Rum AteÅŸi ile Türk askerini yakıyor ve surlara gelen askerleri büyük taÅŸlar atarak eziyorlardı.

Topkapı önünde bulunan II. Mehmed devamlı olarak taze kuvvetlerle bu kesimi takviye diyordu.

Latin birliklerine kumanda eden Cenevizli General Giustiniani’nin yaralanarak savaÅŸ meydanını terk etmesi Bizans’a büyük bir darbe oldu. Bunun üzerine verilen emirle surlara son tırmanan askerler sancağı surlara diktiler.

Türk bayrağını Topkapı surlarında gören II. Mehmed, atından inerek Peygamber Efendimizin övgüsüne mazhar olmanın verdiÄŸi sevinç ile topraÄŸa kapanarak Mevla’ya şükretti.

Ayasofya önlerine gelince, atından inerek mabede giren Fatih, mabede sığınmış olan ahaliye dokunulmayacağı garantisini vermiÅŸtir. Askerlerine ise;”Servet ve esirler size yeter, ÅŸehrin binaları bana aittir.” demiÅŸtir.

Fatih Ayasofya’nın tahrip edilmesini önleyerek, müezzinlerden birinin ezan okumasını emretmiÅŸ, maiyeti ile ilk cuma namazını kıldıktan sonra camiyi hayratı olarak vakfetmiÅŸtir.7

Böylece Türklerin yüzyıllardır Ä°stanbul aÅŸkı gerçekleÅŸmiÅŸ, hem de Hz. Muhammed’in övgüsüne mazhar olunmuÅŸtur.

YaÅŸar CELEP
Başbakanlık Osmanlı Arşivi Uzmanı

Kaynakça:
1- Yılmaz Öztuna, Türkiye Tarihi, İstanbul 1979, s.9.
2- İsmail Hami Danişmend, İzahlı Osmalı Tarihi Kronolojisi, c.I, İstanbul, s.239.
3-Yılmaz Öztuna, a.g.e, s.9.
4- Dukas, Bizans Tarihi, Çev. Viladimir Mirmiroğlu, s.179
5-Ä°smail Hami DaniÅŸmend, a.g.e.s, 240.
6- Tursun Bey, Tarih-i Ebu’l-Feth, Çev. Mertol Tulum, Ä°stanbul 1977, 64-75.
7-GeniÅŸ bilgi için bakınız: Dr. Selahattin Tansel, Osmanlı Kaynaklarına Göre Fatih Sultan Mehmed’in Siyasi ve askeri Faaliyetleri, Ankara 1953. Ayrıca bakınız: Halil Ä°nalcık, Fatih Devre Ãœzerine Tetkikler ve Vesikalar I, Ankara 1954.

Kaynak: Kadim Dostlar ™ Forum

Bu içerik 29.09.2007 tarihinde hale tarafından, Yakın Dönem Türkiye Tarihi bölümünde paylaşılmıştır ve 436 kez okunmuştur. Bu içeriğin devamında incelemek isteyebileceğiniz 0 adet mesaj daha bulunmaktadır.

Türk\'lerde İstanbul Aşkı l Miladi 410 tarihinde Avrupa Hun İmparatorluğu komutanlarından Uldın. orjinal içeriğine ulaşmak için tıklayın ...