Holle Kadın | Grimm Kardeşler

HOLLE KADIN

Dul bir kadının iki kızı varmış. Biri hem güzel, hem de çalışkanmış. Öteki ise hem çirkin, hem de tembelmiş; ama kendi öz kızı olduğu için kadın bunu daha çok severmiş. Evde her işi güzel kıza gördürürmüş. Zavallı kızcağız her gün sokakta bir kuyunun başında oturup bez dokurmuş. Hem de o kadar çok çalışırmış ki, parmaklarından kan fışkırırmış.

Günün birinde iplik sardığı makara kan içinde kalmış. Bunun üzerine kız kuyuya eğilerek makarayı yıkamak istemiş. fakat makara elinden kayıp kuyuya düşmüş.

Kızcağız ağlaya ağlaya üvey annesine koşmuş. Başına gelen kazayı anlatmış. Kadın çocuğu adamakıllı azarlamış, sonra da çocuğa hiç acımadan:

– Makarayı kuyuya nasıl düşürdünse öyle alıp getireceksin. Sonra karışmam ha… diye bağırmış.

Bunun üzerine kız kuyunun başına dönmüş ama ne yapacağını bilmiyormuÅŸ. Makarayı almak için “ne olursa olsun” diye kuyuya atlamış. Atlamış ama aklı başında deÄŸilmiÅŸ. Az sonra uyandığında, kendini güzel bir çayırlıkta bulmuÅŸ.
Güneş parıldıyor, çevrede binlerce çiçek görünüyormuş. Yolda karşısına bir fırın çıkmış. Fırının içi ekmekle doluymuş. Ekmek kıza seslenmiş:

– Ne olursun beni fırından çıkar, beni fırından çıkar; yoksa yanacağım, çoktan piÅŸtim ben…
Kız fırına yaklaşmış, ekmeklerin hepsini kürekle birer birer dışarı çıkarmış. Sonra yoluna gitmiş. Karşısına bir ağaç çıkmış; ağacın üzerinde pıtrak gibi elmalar sallanıyormuş, ağaç kıza seslenmiş:

– Beni silkele, beni silkele… Biz elmalar hep olduk!..
Kız ağacı sallamış, elmalar, yağmur taneleri gibi yere dökülmüşler. Kız ağacın üzerinde hiç elma kalmayıncaya kadar silkelemiş. Elmaları bir araya toplayarak koca bir yığın yapmış, sonra yine yola koyulmuş..

Sonunda küçük bir eve varmış. Penceresinden bir kocakarı bakıyormuş. Kadının dişleri pek iriymiş. Bunları görünce kızın içine korku girmiş. Oradan kaçmak istemiş. Fakat yaşlı kadın arkasından seslenmiş:

– Sevgili çocuk, neden korkuyorsun? Gel burda kal; evin bütün iÅŸlerini güzelce yaparsan sana bir kötülüğüm dokunmaz. En çok dikkat edeceÄŸin ÅŸey yatağımı güzel düzeltmek, iyice silkelemektir. Bunu yapınca yatağın içindeki kuÅŸ tüyleri uçar. Ä°ÅŸte o zaman yeryüzüne kar yaÄŸar. Benim adım Holle Kadın’dır.

Kocakarı böyle tatlı tatlı konuşunca kızın içi ferahlamış; orada kalmaya karar vermiş. İçeri girerek işine başlamış. Evin her işini seve seve yapıyormuş, yatağı her zaman o kadar güçlü silkeliyormuş ki, tüyler kar parçaları gibi uçuyorlarmış. Bu yüzden kadının evinde rahat bir yaşam geçiriyor, kötü söz işitmiyor, her gün kızartmalar, kebaplar yiyormuş.
Küçük kız uzun zaman Holle Kadın’ın yanında kalmış; fakat içinde hep bir üzüntü duyuyor, bunun nedenini kendisi de bilmiyormuÅŸ. Sonunda bunun farkına varmış; yurdunu özlemiÅŸ.

Her ne kadar buradaki yaÅŸamı kendi evindekinden bin kat daha iyi geçiyormuÅŸsa da, o yine evine dönmek istiyormuÅŸ. Bir gün dayanamamış, Kocakarı’ya demiÅŸ ki:

– Evimi çok göreceÄŸim geldi. Bu ayrılık acısına dayanamıyorum. Burada, yerin altında geçen yaÅŸamım çok iyi ama artık daha fazla kalamayacağım. Yine yukarıya dönmek istiyorum.

Holle Kadın:

– Evine dönmek isteyiÅŸin hoÅŸuma gitti. Bugüne kadar bana çok iyi hizmet ettiÄŸin için, seni ben kendi elimle yukarı çıkaracağım, demiÅŸ.
Kızı elinden tutmuş; büyük bir kapıya doğru götürmüş. Kapı açılmış. Kız tam kapının altına geldiği zaman güçlü bir altın yağmuru başlamış. Durduğu yerle annesinin evi arasında çok az aralık varmış. Kız evin bahçesine girdiği zaman horoz kuyunun üzerine çıkmış, ötmeye başlamış.

– Ö ö rö ö, altından küçük bayanımız yine geldi!
Kız eve girmiş, annesinin yanına gitmiş. Her yanı altınla kaplı olduğu için kendisini hem annesi, hem üvey kız kardeşi güleryüzle karşılamışlar.

Kız başına gelenleri bir bir anlatmış. Annesi, bu altınların nasıl elde edildiğini öğrenince çirkin, tembel kızına da bunları kazandırmak istemiş. bu kızını da kuyunun başına oturtarak bez dokutmaya başlamış. Makarasının kana bulanması için kız parmağına iğne batırmış. Elini dikenli çitlere vurmuş. Sonra makarayı kuyuya atmış. Arkasından da kendisi atlamış. Öbür kız gibi kendini bir çayırda bulmuş. Aynı yoldan yürümeye başlamış. Fırına vardığı zaman ekmek yine bağırmış:

– Ne olursun beni dışarı çıkar, beni dışarı çıkar, yoksa yanacağım. Çoktan piÅŸtim ben!..

Fakat tembel kız:
– DoÄŸrusu üstümü başımı kirletmeye vaktim yok!.. demiÅŸ yoluna gitmiÅŸ. Az sonra elma aÄŸacının yanına varmış. AÄŸaç seslenmiÅŸ:

– Ne olursun, beni silkele, kuzum beni silkele… Biz elmalar hep olduk!
Kız:

– Ya… çok bilmiÅŸsin… seni silkeleyim de kafama elmalar düşsün deÄŸil mi? demiÅŸ; geçip gitmiÅŸ.

Holle Kadın’ın evine vardığı zaman hiç korkmamış. Çünkü onun koca diÅŸlerini önceden duymuÅŸmuÅŸ. Hemen kadının hizmetine girmiÅŸ. Ä°lk gün çok çalışmış. Holle Kadın’ın her dediÄŸini yapmış. Kocakarının kendisine vereceÄŸi altınları düşünüyormuÅŸ. Fakat ikinci gün tembelliÄŸe, iÅŸleri başından savmaya baÅŸlamış. Üçüncü gün bu tembellik bir kat daha artmış. Sabah bir türlü yatağından kalkmak istemiyormuÅŸ. Tembel kız Holle Kadın’ın yatağını da yapmıyormuÅŸ. Bu yüzden tüyler de uçuÅŸmuyormuÅŸ. Çok geçmeden bu durum Holle Kadın’ı kızdırmış. Kızı iÅŸinden çıkarmış.

Tembel kız buna seviniyormuş. Altın yağmurunun yağacağını umuyormuş. Holle Kadın onu da büyük kapıya kadar götürmüş. Fakat kız kapının altına gelince altın yerine kocaman bir kazan dolusu zift başından aşağı boşalmış.
Holle Kadın:

Ä°ÅŸte bu da senin hizmetlerinin ödülü!… demiÅŸ. Kapıyı kapamış. Tembel kız eve dönmüş. Her yanı zifte bulanıkmış. Yine kuyunun başında duran horoz kızı görünce:

– Ö ö rö ö, pasaklı küçük bayanımız yine geldi diye ötmeye baÅŸlamış. Kıza bulaÅŸan bu zift ömrü oldukça üzerinde kalmış

Kaynak: Kadim Dostlar ™ Forum

Bu içerik 04.02.2008 tarihinde Sema tarafından, Çocuk Edebiyatı | Çocuk Klasikleri bölümünde paylaşılmıştır ve 360 kez okunmuştur. Bu içeriğin devamında incelemek isteyebileceğiniz 0 adet mesaj daha bulunmaktadır.

Holle Kadın | Grimm Kardeşler orjinal içeriğine ulaşmak için tıklayın ...