Sevmek Ne Kelime Atam, Taparım! | Atatürk’ün Nükteleri-Fıkraları-Hatıraları

Sevmek Ne Kelime Atam, Taparım!

Atatürk, muhtelif vesilelerle maiyetinde çalışan kimselerin samimiyet ve sadakatlarını imtihan etmesini gayet iyi bilirdi. İnsanların halet-i ruhiyesini, niyet ve emellerini teşhis ve temyiz etmekte şelaleler saçan bir zekaya malikti.

O büyük insan, bir gece Çankaya köşkündeki bir ziyafette devrin vekillerinden maruf bir zata şöyle bir sual sorar:

– Beni hakikaten sever misiniz?
Muhatabı hemen cevabı yapıştırır:
– Sevmek ne kelime Ata’m, taparım!
– Peki her dediÄŸimi de yapar mısınız?
– Derhal

Atatürk, bu söz üzerine belinden tabancasını çıkarır ona uzatır.

– Öyleyse, al tabancamı, sık kafana…

– “Aman Atam” der, herhalde benimle ÅŸaka ediyorsunuz. Benim ölmemi istemezsiniz. Meseleyi anlayan Atatürk, yeleleri kabaran bir aslan mehabetiyle dışarıda hizmet eden askeri yanına çağırıp aynı sualleri sorup, cevabını aldıktan sonra, karşısında Toroslar’dan kopmuÅŸ bir kaya parçası gibi duran bu baÄŸrı yanık Anadolu çocuÄŸuna tabancasını uzatıp kafasına sıkmasını emreder. Aslan Mehmetçik, bu emri bilatereddüt yerine getirir, fakat kendisine bir ÅŸey olmaz. Çünkü, Atatürk, daha önce tabancasındaki merminin kurÅŸununu çıkarmıştır.

İşte o zaman, Atatürk yanındakilere şöyle der:
– Beni ve vatanı seven hakiki insanı gördünüz mü?
Ruhu ÅŸad olsun.

(Atatürk’ün Nükteleri-Fıkraları-Hatıraları)

Kaynak: Kadim Dostlar ™ Forum

Bu içerik 24.05.2008 tarihinde Sema tarafından, ATATÃœRK'ün Hayatı ve Hakkında Yazılanlar bölümünde paylaşılmıştır ve 336 kez okunmuştur. Bu içeriğin devamında incelemek isteyebileceğiniz 1 adet mesaj daha bulunmaktadır.

Sevmek Ne Kelime Atam, Taparım! | Atatürk\'ün Nükteleri-Fıkraları-Hatıraları orjinal içeriğine ulaşmak için tıklayın ...