O Belde | Ahmet HaÅŸim

O BELDE

Denizlerden
Esen bu ince havâ saçlarınla eğlensin .
Bilsen
Melâl – i hasret u gurbetle ufk – i şâma bakan
Bu gözlerinle , bu hüznünle sen ne dilbersin !
Ne sen ,
Ne ben ,
Ne de hüsnünde toplanan bu mesâ ,
Ne de ̢l̢m Рi fikre bir mers̢
Olan bu mâi deniz ,
Melâli anlamayan nesle âşinâ değiliz .
Sana yalnız bir ince tâze kadın
Bana yalnızca eski bir budala
Diyen bugünkü beşer ,
Bu sefil istiha , bu kirli nazar ,
Bulamaz sende , bende bir ma’nâ ,
Ne bu akÅŸamda bir gam – i nermîn
Ne de durgun denizde bir muÄŸber
Lerze – î istitâr u istiÄŸnâ
Sen ve ben
Ve deniz
Ve bu akÅŸamki lerzesiz , sessiz
Topluyor bû – yi rûhunu gûyâ .
Uzak
Ve mâi gölgeli bir beldeden cüdâ kalarak
Bu nefy ü hicre müebbed bu yerde mahkûmuz …
O belde ?
Durur menâtik – i dûşîze – yi tahayyülde
Mâi bir akşam
Eder üstünde dâimâ ârâm
Eteklerinde deniz
Döker ervâha bir sükûn-i menâm .
Kadınlar orda güzel , ince , sâf , leylidir ,
Hepsinin gözlerinde hüznün var
Hepsi hemşiredir veyâhud yâr
Dilde tenvîm-i ıstırâbı bilir
Dudaklarındaki giryende bûseler , yâhud ,
O gözlerindeki nîlî sükût-i istifhâm
Onların ruhu , şâm-i muğberden
Mütekâsif menekşelerdir ki
Mütemâdî sükûn u samti arar .
Åžu’le-î bi-ziyâ-yi hüzn -i kamer
Mülteci sanki sâde ellerine
O kadar nâtüvân ki , âh , onlar ,
Onların hüzn-i lâl ü müştereki ,
Sonra dalgın mesâ , o hasta deniz
Hepsi benzer o yerde birbirine …
O belde
Hangi bir kıt’a-ı muhayyelde ?
Hangi bir nehr-i dûr ile mahdûd ?
Bir yalan yer midir veya mevcud
Fakat bulunmayacak bir melâz-i hülyâ mi ?
Bilmem … Yalnız
Bildiğim , sen ve ben ve mâi deniz
Ve bu akşam ki eyliyor tehzîz
Bende evtâr-i hüzn ü ilhamı
Uzak
Ve mâi gölgeli bir beldeden cüdâ kalarak
Bu nefy ü hicre müebbed bu yerde mahkûmuz …


Ahmet HaÅŸim
( 1885 – 1933 )

Melal: üzüntü, hüzün, dert
Åžam: akÅŸam
Mesa: akÅŸam
Alam: elemler, kederler, üzüntüler
Mersa: liman
İstiha: hor ve hakir görme
Nermin: yumuÅŸak, ince
Muğber: gücenmiş, darılmış, küskün
Lerze: titreme, titreyiş, sallantı
İstitar: içe kapanma
İstiğna: çekimserlik
Bu(y): Koku, râyiha
Mai: mavi
Cüda: ayrı, ayrı düşmüş
Nefy: sürgün
Hicr: ayrılık
Menatik: mıntıkalar, bölgeler
Dûşîze: el değmemiş, bakir
Aram: dinlenme
Ervah: ruhlar
Menam: uyku

Leyl: gece
Dil: gönül
Tenvim: uyutma
Giryende: ağlamaklı
Nili: çivit mavisi
Sükût: sessizlik
İstifhâm: soru
Mütekasif: yoğun
Mütemâdî: devamlı
Samt: suskunluk
Åžu’le: alev
Bi-ziya: ışıksız
Hüzn -i kamer: aydaki hüzün
Natüvan: güçsüz
Lal: sessiz, suskun
Muhayyel: hayal edilen
Dûr: uzak
Mahdûd: sınırlanmış
Melaz: sığınak
Tehzîz: titreme
Evtar: teller

Kaynak: Kadim Dostlar ™ Forum

Bu içerik 17.10.2007 tarihinde melekler_ucamaz tarafından, Åžairler ve Åžiirleri | Åžiirler Antolojisi bölümünde paylaşılmıştır ve 54 kez okunmuştur. Bu içeriğin devamında incelemek isteyebileceğiniz 0 adet mesaj daha bulunmaktadır.

O Belde | Ahmet Haşim orjinal içeriğine ulaşmak için tıklayın ...