Ne Desem Kar Yağıyor | Kahraman Tazeoğlu

Ne desem kar yağıyor

sana anlattıklarım neleri susuyor bir bilsen
ve anlatmadıklarım neleri söylüyor

ya verilmekten yıpranan cevaplardayım
ya sorulmamaktan solan sorularda

sen ıslatmasını bilmeyen bir yağmur oldun her akşam
ben ıslanmasını bilmeyen ahmak
bu yüzden aşık olamadık sırılsıklam

pimi çekilmiş coğrafyalarda
zaman ayarlı bir aşkın
en tesirsiz parçasıydın

ve ben
günah şeridinde hatalı sonlanandım
az gittin
uz bittin
hiç geldin

uyurken bile uykusuzluk akan gözlerinde
kaçan trenlerin hesabını istasyonlara kesen
kalabaklıkta unutulmuş bir yalnızdın
kendine kaçak yolcular bindiren
her yolcuda kendine yakalanan

”kalbime girmek tehlikeli ve yasaktır”larla
yaşamamaya kalkışıyorsun hayata
ve ben
senden yırtılma bir yelkenle
aynı yöne gittikçe
aynı yere geldim
sonumu baştan yazdım
içimde hala bana ilk aldığın acım


gece sabahı da siyah kusuyor üstüme
aklıma yaprakların dökülüyor
bugün aklımda sen vardın
aklımı karıştırmadım

artık biliyorum
aşk bir intihar saldırısıdır
yalnızca iki kişinin öldüğü

aşkı nişan alıp ayrılığı ıskalayan acemi
hala gözlerinde kalp kapaklarım
seni almadan içinden nasıl giderim
ve sen kaç kez bu hırsla sevildin
koca koca kışları
kısa kısa şubatlara biriktirdin

susku sınanmamış bir ustura gibidir
susardın
iç denizine sığınmış gemileri yakan
limandan
bak ÅŸimdi
gönülsüz gittiler senden
gönlünü çaldıkların

yazmadıklarından korkarsın en çok
yaşadığın hiç bir şeyde
ve adın gibi bilirsin
aramayı unutan
bulmayı öğrenemez

bugünler dünlerinden utanıyorsa
hiç yarın olamayacaklar
şimdi ne bugünsün ne yarın
olsa olsa sadece bir yarım
ya da eksilen yanım

an kaybından ölen zaman
senden daha katilini bulamadı kendine

gelseydin eğer kendimi bile kovardım yanımdan
gelmedin
yine kendimsiz kaldım ardından
dünyanın tüm dillerinde sustum
ve bir şair bıraktın geride
ekmeğini aşktan çıkaran

sus’talı bir aÅŸk seninki
sesinle çıplaklaşıp
suskunluÄŸumla giyiniyorum
korunak sandığım bütün senlerde
içimde yoktan başka birşey kalmadı

ruh ölünce
cesedi beden taşıyor sırtında
iki büklüm acılarla
patlasam her yere acı sıçrayacak biliyorum
patlamamaya hazır bir bomba oluyorum

ben mi çok yorgundum sen mi çok dinç
bende mi eksikti
sendemi fazlaydı sevinç
dilsizler yalan söyleyemez anladım
ya ben konuşamadım
ya sen sağırdın
her ÅŸeye raÄŸmen
bana öyle çok sığdın ki
içimde kimseye yer bırakmadın

bildiÄŸin
ağaç misali toğrağa bağlandıkça gökyüzüne uzamak
çelişkin
giden bir trende kalanların şarkısını haykırmak
hangi dil kendini kandırabilir ki
aşk bir suç değil mi
her defasında kendini ihbar edip yakalatan
ve en saf ihanet
kendi ihanetine kanan

senin gibiler
vakitsiz susan aşkı severler

seni bu kör kuyulardan salan neyin şarkısıydı
gözlerinin kahvesinden içtiğimde oydu
ÅŸimdi
eksilen her yanıma adını verdim
bu yüzden güzelim ben

dudağına düğümlediğin türküleri kopardın sonunda
bir bardak suda
ben ancı sen soncu
sana dayanamadı bıçak
kemiğe dayandığı kadar

elbette unuturum sonunda
en fazla bir mevsim ağlarım
alışırım yalancı baharlara ama
ama
yine de
biri beni kandırdın yokluğunda

sen bu ÅŸiiri okurken
ben başka bir şiirde olacağım
başkasının kollarında da
senin yollarını adımlamak varmış

sana anlattıklarım çok şey susuyor
ve sustuklarım neler söylüyor
gittin deÄŸil mi
ÅŸimdi ne desem kar yağıyor…

Kahraman TazeoÄŸlu

Kaynak: Kadim Dostlar ™ Forum

Bu içerik 12.03.2009 tarihinde Sevgi Hamuriþçi tarafından, Åžairler ve Åžiirleri | Åžiirler Antolojisi bölümünde paylaşılmıştır ve 1274 kez okunmuştur. Bu içeriğin devamında incelemek isteyebileceğiniz 0 adet mesaj daha bulunmaktadır.

Ne Desem Kar Yağıyor | Kahraman Tazeoğlu orjinal içeriğine ulaşmak için tıklayın ...