Kalbin Yüksek Atladığı Çıta Nereye Kuruludur? | Dr. Senai Demirci

Kalbin Yüksek Atladığı Çıta Nereye Kuruludur?

Öyle bir büyüğüm olsa… Yapıp ettiklerimle deÄŸil de, yapmak istediklerimle alsa boyumun ölçüsünü. BitirdiÄŸim iÅŸlere bakarak deÄŸil; içimde büyüttüğüm hayallerimle takdir etse beni. Elimden gelenleri deÄŸil sadece; kalbimden geçenleri tartsa ÅŸefkatinin terazisinde. Ä°yilik yapmak isteyiÅŸimi de iyiliklerimden saysa… Yapamasam da, yapmak isteyiÅŸimle yapmış saysa iyiliÄŸi. Düşünüp tasarladığım kötülükten vazgeçtiÄŸim için, kimsenin vazgeçtiÄŸimin farkına varmadığı kötülükten döndüm diye, sessizliÄŸi bozsa, omuzlarıma dokundursa merhametini, gözümün içine bakıp “aferin!” dese. İçimin zaferlerini ilan etse ÅŸehre. Kalbimin fetihleri için ÅŸehirler bağışlasa bana. YuttuÄŸum kötü sözlerim için teÅŸekkür etse. Saçlarını okÅŸamak isteyip de okÅŸayamadığım yetimlerin saçları sayısınca ödüllendirse beni. Mazlumların imdadına yetiÅŸemedim diye içimde yaktığım “Ah!”larca teselli etse beni. Hiç olmazsa uykumu böldüm diye yoksullar için, komÅŸusu açken deliksiz uyuyanlardan, mazlumlar aÄŸlarken hoyratça gülenlerden ayrı bir yere koysa beni…

Ettiklerimle deÄŸil, edemediklerimle de deÄŸil; etmek istediklerimle, edemedim diye kendimi paraladıklarımla kıymet biçse bana. Hapsetmese beni cılız kudretime…

Elimin eriÅŸtiÄŸi yerin sığlığında deÄŸil, hayallerimin göğüne saldığım uçurtmaların ufkunda görse beni. Gözlerinin aynasına et kemikten gövdemi deÄŸil; dünyaları avucunda eritmeye kararlı ruhumun heykelini konuk etse… BitirdiÄŸim iÅŸlerin daracık hacmine sığıştırmasa varlığımı… Ä°deallerimi kocaman ve mavi bir gökyüzü gibi sergilese bakışlarında… Özlemlerimin her birini, çiçek çiçek gerçekleÅŸmiÅŸ, tohumlarca filizlenmiÅŸ, doyasıya meyvelenmiÅŸ bir bahar somutluÄŸunda tutsa elinde…

Başarılarımı gerçekleştirdiğim sonuçların hafifliğince değil; arzu ettiğim, umduğum, yoluna düştüğüm, uğrunda çabaladığım ideallerime göre belirlese.
Kalbimde güneşleri taşıyorken, elimdeki titrek bir muma göre kıymetlenirsem yazık değil mi bana? Kalbinde olsun sönük bir mum aydınlığını taşıyamayanlarla, sırf elimde de mum yok diye aynı kefeye konulmuşsam ben, kalbimin karnesini göstereceğim büyüğüm nerede?

Beni değerli kılan sadece elimle kazandıklarım ve biriktirdiklerimse, azlar-çoklar arasında gidip gelen, var-yok arası çaresizce çırpınan varlığın kuyusuna itilmiş bir zavallıyım. Elindekinin azalmasıyla mahzun olan, çoğalttıklarının ise azalmasından korkarak yaşayan sığ bir zengin olsam ne fayda? Hayatımın anlamı, aldığım sonuçlara bağlı olacaksa, başarılarım ele geçirdiklerimle ölçülecekse, elden çıkmış dün ve geleceği kuşkulu bir yarın arasına sıkışmış bir dilenciyim ben. Varlarıyla şımaran, yoklarıyla rezil olan, varlarının daha da var olması için dilenen, eksilenleri yüzünden daha da ezilen sığ bir varlıkla ne ederim ki? Gövdemi özne etmişsem kendime, etten kemikten, yırtılabilir ve kırılabilir bir zeminde yalpalayarak yürüyen, kaslarına asılarak dikilen, sonunda toprakta çürümeye mahkûm bir tedirginim ben. Kalpsizlerin zalimce biriktirdikleri yanında küçük kalacaksam, taşıdığım kalbin zenginliğini hangi aynada göreceğim? Gözleri eşyanın kör ufuklarına hapsedilmiş ruhsuzların göz kamaştırıcı servetlerin gölgesinde aşağılanacaksam, hayallerimin yüceliğine, umutlarımın sınırsızlığına kimin nazarında değer arayacağım?

Mü’min isem eÄŸer…

İçimin de içini Rabbimin nazarına gizli saklısız sunuyorsam, Rabbime göründüğümü görerek var olanlardansam, deÄŸerimin Rablerinin katında ölçüldüğüne inananlarla berabersem…

Etten kemikten gövdeden çıkan eylemleriyle değil; taş, kâğıt ve metalden inşa edilen başarılarımla değil; ruhum üzerinde yükselen, kalbimle inşa ettiğim niyetlerim üzerinden değer kazanırım.

Bedenim ve biriktirdiklerim azaldı diye üzülmem, azalacak diye korkmam. Ete kemiÄŸe göre azalıp çoÄŸalmam. Para pula göre, metale betona göre eksilip artmam. Kıymetimi O’ndan bilirim. Dünyanın hiçbir terazisinde ağır gelmek için birik(tir)meye tenezzül etmem. Dünyanın terazilerinde hafif kaldım diye hayıflanmam. Bedenime yaslanarak deÄŸil sadece, kalbimi ve ruhumu özne yaparak, huzurunda kıyam ettiÄŸimden alırım ben kıymetimi. Ayarımı O bilir, O verir. O’nun nazarında hep tedavülde kalırım. O’nun yakınlığında ararım geçerliliÄŸimi…

Eylemlerim üzerinden değil, niyetlerim üzerinden tartar O beni. Rabbimin değerler çıtasında kalbim kalıbımdan daha yüksek atlar.

Onun için der ki âlemlere rahmet Peygamberim : “Müminin niyeti amelinden hayırlıdır.”

Dr. Senai Demirci

Kaynak: Kadim Dostlar ™ Forum

Bu içerik 28.09.2009 tarihinde Esesli tarafından, Deneme ve Düz Yazı Paylaşımları bölümünde paylaşılmıştır ve 329 kez okunmuştur. Bu içeriğin devamında incelemek isteyebileceğiniz 0 adet mesaj daha bulunmaktadır.

Kalbin Yüksek Atladığı Çıta Nereye Kuruludur? | Dr. Senai Demirci orjinal içeriğine ulaşmak için tıklayın ...