Duracaksın | Ahmet Altan

Duracaksın

Acı, aÄŸulu dikenler gibi ruhuna dolandığında, öfke, kızıl bir küheylan gibi koÅŸturduÄŸunda, keder, yaÅŸlı bir aÄŸaç gibi üstüne yıkıldığında, duracaksın, durup, gümüş bir su gibi akan sabahın tazeliÄŸine bakacaksın, sana iki yüz yıl önceden haberler taşıyan alaycı kargaların sesini dinleyeceksin, çiçeklerini koklayıp derin bir soluk alacaksın. Ölüm seni kuÅŸattığında, tam o sırada, hayatı düşüneceksin. Acıyı, öfkeyi, kederi ulu bir gölgeliÄŸe yatıracaksın bir zaman, “dinlenin biraz” diyeceksin.

Bir inci avcısı gibi, ta derinlere dalıp tek tek bütün istiridyeleri açarak, bir sevinç arayacaksın. Hayaller kuracaksın. Hatıralarını bir daha gözden geçireceksin. Sevdiklerini düşüneceksin ve seni sevenleri. Özlediklerini düşüneceksin ve seni özleyenleri. Teninde iz bırakanları ve senin izini taşıyan tenleri. Seni şakalarıyla güldürenleri ve senin şakalarına gülenleri. Sevinçlerini, hayallerini, hatıralarını, sevdalarını, sevişmelerini, özlemlerini, şakalarını bir bir yerleştireceksin içine, hayat denilen mucizenin sana verdiği armağanları sıkıca kucaklayacaksın. Ölüm her yandan üstüne saldırıp seni kuşattığında, tam da o zaman, hayatı düşüneceksin.

Güzel bir haber gelecek belki yarın sabah. Belki bir mektup alacaksın. Sana gülümsemesini çok istediÄŸin gülümseyecek belki sana. Serüvenci gemiciler gibi meçhul denizlerde kaybolduÄŸunda, tam da o zaman, karanın bir gün görüneceÄŸini düşüneceksin. Gözcünün “kara göründü” diye bağırdığını hayal edeceksin. Kara, hiç görünmese bile, hiç olmazsa neyi aradığını ve neyi kaybettiÄŸini bileceksin, çektiÄŸin onca fırtınanın, varmayı umduÄŸun o umutlu hedefle mana kazandığını anlayacaksın.

Her şeyini kaybetsen de hayallerini kaybetmeyeceksin. Neyi aradığını hiç unutmayacaksın. Sevinçleri ne kadar hatırlarsan, acının derinliğini o kadar kavrayacaksın. aşadığın ve yaşayabileceğin güzel şeyleri ne kadar çok düşünürsen öfken o kadar keskinleşecek. Karanlık inerken ışığa daha dikkatli bakacaksın. Geleceğinle arana, dibinde canavarların dolaştığı bir uçurum koyduklarında, nasıl biteceğini bilmediğin atlayışını yapmadan önce, geçmişine, sevinçlerine, hayallerine yaslanıp güç alacaksın.

SevdiÄŸin bir türküyü mırıldanmaktan hiç vazgeçmeyeceksin. Bir çiçek iliÅŸtireceksin yakana. Ölüm seni kuÅŸattığında, tam da o zaman, hayatı düşüneceksin. En azgın, en ihtiraslı seviÅŸmelerini. En çılgın hayallerini… En çağıltılı kahkahalarını…

Acı, ağulu dikenler gibi ruhuna dolandığında, öfke, kızıl bir küheylan gibi koşturduğunda, keder, yaşlı bir ağaç gibi üstüne yıkıldığında, duracaksın, durup gümüş bir su gibi akan sabahın tazeliğine bakacaksın, sana iki yüz yıl önceden haberler taşıyan alaycı kargaların sesini dinleyeceksin, çiçeklerini koklayıp derin bir soluk alacaksın. Ölüm seni kuşattığında, tam o sırada, hayatı düşüneceksin.

Ölüm seni kuÅŸattığında, tam o sırada, hayatı düşüneceksin. Acıyı, öfkeyi, kederi ulu bir gölgeliÄŸe yatıracaksın bir zaman, “dinlenin biraz” diyeceksin. Onları, ÅŸefkatle dinlendireceksin. Çünkü onlara yine ihtiyacın olacak.

Ahmet ALTAN

Kaynak: Kadim Dostlar ™ Forum

Bu içerik 05.08.2008 tarihinde Hale tarafından, Deneme ve Düz Yazı Paylaşımları bölümünde paylaşılmıştır ve 327 kez okunmuştur. Bu içeriğin devamında incelemek isteyebileceğiniz 0 adet mesaj daha bulunmaktadır.

Duracaksın | Ahmet Altan orjinal içeriğine ulaşmak için tıklayın ...