Cin Ali’nin Atı

1982’de ilkokula baÅŸladım. Benim için de ilk kahraman Cin Ali idi. Tabi geliÅŸen zamanla artık okutulmuyormuÅŸ. Ben çok sevmiÅŸtim Cin Ali’yi, bazı arkadaÅŸlarımız onun yüzünden çok dayaklar yemiÅŸ olsa bile…

– Cin Ali, bak! At.
– Bak, Cin Ali, Bak. Bu At.
– Baba, o atı bana al.

– Cin Ali, bu at. O da ot.
– Baba, bu ata ot al.
– Cin Ali, bu ot, o da at. Otu al, ata ver.

– Bak, Suna! Cin Ali, ata ot verdi.
Bir kova da su verdi.

– Anne, babam Cin Ali’ye bir at aldı. Ata ot aldı. Bir de kova aldı.
Cin Ali de, ata ot verdi. Su verdi.

– Can, Bak! Babam, Cin Ali’ye at aldı. Bir de kova aldı. Ata ot aldi. Araba aldı.
Bak, Can, bak! Ata iyi bak!

– KoÅŸ, Suna, koÅŸ!
Cin Ali’ye bak.
Atı arabaya koştu.
Cin Ali atı arabaya koştu

– Can, koÅŸ! Suna, sen de koÅŸ! Arabaya binin!
Bu araba çok güzel.
Suna arabam çok güzel.

Suna arabaya bindi.
Can da arabaya bindi.
Cin Ali arabayı sürdü.
Güzel güzel sürdü.

Ayşe ile Gül arabayı gördü. Ayşe, onlara el salladı. Gül de onlara el salladı. Çok çok el salladılar.

Cin Ali, Suna ve Can da onlara el salladılar.
Cin Ali bir elini salladı. Suna ile Can, iki ellerini salladılar.

Cin Ali, Ayşe ile Gül’e:
– KoÅŸun koÅŸun. Siz de arabaya binin, dedi.
Ayşe ile Gül de koşup arabaya bindiler.

Hepsi birden, Cin Ali’ye;
Sür, Cin Ali sür! Arabayı iyi sür! Hızlı hızlı sür! dediler.
Cin Ali de hızlı hızlı.

Babası onları gördü.
Cin Ali’ye:
– Aferin Cin Ali. Arabayı güzel güzel sürdün. Çok iyi sürdün, dedi.

Cin Ali’nin annesi de onları gördü. O da:
– Aferin Cin Ali. Arabayı güzel güzel sürdün. Iyi sürdün, dedi.

Cin Ali, arabayı durdurdu.
Can, arabadan indi. Ayşe, arabadan indi. Suna ile Gül de arabadan indiler.
Cin Ali de arabadan indi.