Azimden Sonra Tevekkül | Mehmet Akif Ersoy

– Allah’a değil taptığın evhama dayandın ;
Yandınsa eğer , hakk-ı sarihindi ki yandın .
Mefluc ederek azmini bir felc-i iradi ,
Yattın kötürümler gibi , yattın mütemadi !
Madem ki didinmez , edemez , uğraşamazsın ;
İksir-i beka* içsen , emin ol yaşamazsın .
Mevcud ise bir hakk-ı hayat ortada şayet ,
Mutlak değil elbette , vazifeyle mukayyet .
Takyid-i İlahi ki : bila-kayd ona münkaad .
Kalbinde cihanlar daraban eyleyen eb’ad .
La-kayd olamazdın , biraz insafın olaydı ,
Duydukça bütün sine-i hilkatten o kaydı .

” Allah’a dayandım ” diye sen çıkma yataktan …
Mana-yı tevekkül bu mudur ? Hey gidi nadan !
Ecdadını zannetme asırlarca uyurdu ;
Nerden bulacaktın o zaman eldeki yurdu ?
Üç kıtada , yer yer , kanayan izleri şahid :
Dinlenmedi bir gün o büyük nesl-i mücahid .
Alemde ” tevekkül ” demek olsaydı ” atalet “
Miras-ı diyanetle yaşar mıydı bu millet ?
Çoktan kürenin meş’al-i tevhidi sönerdi ;
Kur’an duramaz , nezd-i İlahiye dönerdi .

” Dünya koşuyor ” söz mü ? Beraber koşacaktın ;
Heyhat , bütün azmi sen arkanda bıraktın !
Madem ki uyandın o medid uykularından ,
Bir parçacık olsun , hadi , hiç yoksa , kımıldan .
Ensendekiler ” leş ” diye çiğner seni sonra ;
Ba’s*in de kalır ta gelecek nefha-i Sura !*
Çiğner ya , tabi , ne düşünsün de bıraksın ?
Bir parça kımıldan diyorum , mahvolacaksın !
Dünya koşuyorken yolun üstünde yatılmaz ;
Davranmayacak kimse bu meydana atılmaz .
Müstakbeli bul , sen de koşanlarla bir ol da ;
Maziyi , fakat , yıkmaya kalkışma bu yolda .
Ahlafa döner , korkarım , eslafa hücumu :
Mazisi yıkık milletin atisi olur mu ?

Ey yolcu uyan ! Yoksa çıkarsın ki sabaha :
Bir kupkuru çöl var , ne ışık var , ne de vaha !