Atatürk Ve Gençlik | Atatürk’e Göre Gençlik

Atatürk Ve Gençlik

Gençlik sorununun iyi kavrandığı, demokratik analizinin iyi yapıldığı, sosyolojik yapısının ve bu yapı içindeki sosyal hareketliliÄŸin bilimsel olarak görülüp ölçülebildiÄŸi yerlerde; toplumsal hareketlenmenin normal geliÅŸim süreci de tüm olumsuz patlamalardan kurtularak verimliliÄŸe, özgür bir dünya yaratmaya yönelmektedir. Son yaÅŸadığımız onluk süre (1962-1972) içinde çağımızın problemi, baÅŸta UNESCO olmak üzere, gençliÄŸi olumsuz ve verimsiz bir muhalefetten; “katılma” denen bir sürece ulaÅŸtırma problemi halini almıştır.

Atatürk ile gençlik kavramları, Atatürkçü görüşün hiçbir temasında görülmezlik edilemeyecek, savsaklanamayacak bir bütünlük içinde birbirine kenetlenmiş kavramlardır.

Atatürk’ü ve Atatürkçülüğü gençlik kavramından ayırır iseniz, bir varlığı, bir deÄŸerler demetini, bir kurumu, asıl özünden ayırarak kavramaya uÄŸraÅŸma gibi bir soyutlamaya düşmüş olursunuz.

Herhangi bir düşünsel iÅŸleme ve çabaya girdiÄŸiniz zaman, soyutlamaları aÅŸarak, gerçekten var olan öğeler yoluyla realiteye inmeniz gerekir. Atatürk olayının gerçeÄŸi ise “ulus” tur, halktır: HerÅŸeyin ulustan çıkıp, ulusta toplanıp, ulusa yönelmesi: halk potansiyelinde birleÅŸik-lik kazanıp “halk” gücü olarak belirginlenmesi anlamında… ‘ulus” ve “halk” gerçeÄŸinin “dinamiÄŸi ise “gençlik” tir.

Atatürkçülük, madem ki – bir son çözümlemede- “ulusçuluk”, “halkçılık” denizinde birleÅŸen deÄŸerler ve atılımlar sürecidir; her deÄŸerler demetinin, her atılımlar toplamının da bir ana dinamiÄŸi olmak gerekir; öyle ise Atatürkçülük olayının dinamiÄŸi de gençliktir. Bundan ötürü de Atatürk üzerindeki incelemeler, araÅŸtırmalar ve denemeler, Atatürkçülüğün yürütücü, ayakta tutucu, geliÅŸtirici öğesi olan gençlik sorununu ele almakla baÅŸlamak gerekir. Atatürk sentezine ve onun Türk devrimi sürecine, bir baÅŸka yaklaşım biçimi, onu, bir baÅŸka kapıdan girerek kavramak olanağı çok zayıftır.

Bir baÅŸka açıdan da Atatürk gerçeÄŸini kavrama çabasına, onun devrimciliÄŸini özünde yakalama çalışmasına, gene gençlik öğesini incelemekle baÅŸlamak gerekir: Modern toplum zaten gençlik sorununun ağır bastığı bir toplum olmuÅŸtur, olmaktadır. Öyle ki, bu sorunun iyi kavrandığı, demokratik analizinin iyi yapıldığı, sosyolojik yapısının ve bu yapı içindeki sosyal hareketliliÄŸin bilimsel olarak görülüp ölçüle-bildiÄŸi yerlerde; toplumsal hareketlenmenin normal geliÅŸim süreci de tüm olumsuz patlamalardan kurtularak verimliliÄŸe, özgür bir dünya yaratmaya yönelmektedir. Son yaÅŸadığımız onluk süre (1962-1972) içinde çağımızın problemi, baÅŸta UNESCO olmak üzere, gençliÄŸi olumsuz ve verimsiz bir muhalefetten; “katılma” denen bir sürece ulaÅŸtırma problemi halini almıştır.

Atatürk, daha 1918 Mayıs’ında bunu bütün açıklığıyla görmüştü.

1919 Mayıs’ında Anadolu topraklarına çıktığı zaman da; gençliÄŸi,bir yitik aÄŸlama-dövünme-öfkeden köpürme sürecinin eriticiliÄŸi içinde yok olmaktan kurtarıp, ulusçuluÄŸun, halkçılığın bütünlüğünü ve özgürlüğünü kurma süreci içinde dinamik-verimli-olumlu bir katılma öğesi haline getirmeye baÅŸlamıştı.

Ulusal kurtuluÅŸ savaşı, Türk ulusçuluÄŸu, onun halk mutluluÄŸunu verecek cumhuriyetçiliÄŸi, gençliÄŸin böyle bir dinamik katılma sürecinin öğesi olarak anlaşılmasıyla baÅŸarılmıştır. Bugün UNESCO’nun dünya gençliÄŸini böyle bir katılma öğesi haline dönüştürmede dünya devletlerine yaptığı uyarı, durumu, daha 1918’lerde kavrayan Atatürk’çe 1919’lardan bu yana gerçekleÅŸtirilmiÅŸ bir geliÅŸimdir.

Şimdi kavrayışımızı, gene bir başka açıya göre ayarlayalım:

Atatürk’te gençlik sorunu, önce, bir umut dolu saptama ile baÅŸlar. Konunun gittikçe dinamik bir niteliÄŸe kavuÅŸacak çıkış noktası daha 1918’lerde böyle bir umut dolu saptama ile belirir:

1918’ler; karanlıkların, ahlâksızlıkların, ÅŸarlatanlıkların çağıdır; böyle bir çaÄŸ gibi gözükmektedir.

Ama Atatürk umutludur. Bu umut; gönlündeki bir iç şavktan, henüz kendisinin de içinde sayılacağı bir dış gerçekten gelmektedir.

Gönlündeki iç şavk; ülkesi ve ulusu için duyduğu sonsuz sevgidir. Bu sevgi, her mihnete katlanmaya değer bir ululuktadır.

İçine kendisini de alan o dış gerçek ise, ortada her türden kötülüğün, her çeÅŸit elveriÅŸsizliÄŸin bulunmasına karşın, bunlarla savaÅŸabilecek bir gençliÄŸin var oluÅŸudur; henüz 36 yaşının diriliÄŸi içinde bulunan kendisini de içine almış olan bir gençliÄŸin Atatürk tarafından görülmüş olmasıdır: Bu gençlik, bütün kiÅŸisel, zümresel çıkarlardan arınmıştır; en yüce ‘aÅŸk”a, “vatan ve hakikat aÅŸkı” na ulaÅŸmıştır.

Bu gençlik, o zamanın Mustafa Kemal PaÅŸası için – 1918’lerin karanlıkları, ahlâksızlıkları, ÅŸarlatanlıkları içinde bir “arayış” içindedir: Bu karanlıkları, ahlaksızlıkları, ÅŸarlatanlıkları silip süpürecek bir aydınlığı bularak ve yaratarak, onu “vatan” üzerine serpmeye çalışmaktadır.

Bu aydınlık bulunmuÅŸtur da: Ulusal varlığın yeniden yaratılarak sürmesi, ulusal hakkın gerçekleÅŸmesi, “mazinin hurafatından âri” kılınmış bir çaÄŸdaÅŸ uygarlık düzeyinde ulusal birliÄŸin bütünlenmesi, halkın buna hazırlanması… Bu aydınlığı serpecek liderlik yerinde Atatürk ve “gençlik” vardır, var olacaktır. Çünkü Atatürk’ün kendisi de, fiziksel olarak nihayet bir fâ-ni’dir. Liderlik, “fâniliÄŸin” çemberlerinden kurtularak sonsuzlaÅŸtırıl-malıdır. En büyük sonsuz güç ise “gençlik”tedir. Onun için gençlik “vatan ve hakikat aÅŸkı”nın, 1918’ler ve öncelerinin “âsiyaî hurafat” karanlıklarını, ahlaksızlıklarını, ÅŸarlatanlıklarını yok edecek bir uygarlık dir ve öyle olacaktır.

Genel olarak gençlik deyiminden, yaşamın kronolojik sırasındaki bir ön yer anlaşılır.

Burası, aile çevresinden baÅŸlayıp, ulus çevresine çıkacak olan sosyal sorumlulukların henüz baÅŸlamadığı “okul-eÄŸitim-meslek elde etme çalışmalarını kapsayan bir ev-re”dir.

Bu tanım, gençlik kavramının fiziksel yönünü verir. Onun için yanlış deÄŸildir. Fakat bu tanım, Atatürk açısından eksiktir. Çünkü bu tanımda, Atatürk’ün gençlikten beklediÄŸi Türk devrimine katılma, onu koruma, onu sürdürme hareketliliÄŸi yoktur. Bu tanımda daha çok ileride aile ve ulus çerçevesinde baÅŸlayacak sosyal sorumlulukları yüklenmeye hazırlanma evresini veren bir anlam vardır:

Oysa ki, Atatürk; her cevheri, ‘mazinin hurafatından ârî” olan, bu nedenle de içinde yuvarlanılan karanlıklardan – ahlaksızlıklardan -ÅŸarlatanlıklardan arınmış bulunan bir “vatan ve hakikat” üzerine dayalı bir ulusal birlik yaratılması, bunun sürdürülmesi, bunun yüceltilmesi, dinamizmi içindeki yeri ile deÄŸerlendirir.

Gençlik, Atatürk’e göre; bu dinamizmin en orta yerindeki bir cevherdir. Onun için birçok toplumda, kendisi için henüz sosyal sorumlulukların baÅŸlamadığı toplum üyeleri kesimi (yani fiziksel gençlik kesimi) Türk devriminin her evresinde kendisine düşecek sosyal sorumluluk payını yüklenmek zorundadır.

Öyle ise, Atatürkçü anlayış içinde gençlik; ülke ve ulus için Atatürk’ün kendi gönlündeki duyduÄŸu o sonsuz sevgiyi ortaklaÅŸan, o en yüce “vatan ve hakikat aÅŸkı”na ulaÅŸan, bu aÅŸkın itiÅŸi ile çaÄŸdaÅŸ uygarlık düzeyinde bir ulusal bütünleÅŸme sürecine katkı getiren bir kesimdir, bir cevherdir.

Bu gençlik baÅŸkalarınca (içerden ve dışardan) bir araç gibi kullanılamaz. Ãœzerinde pazarlık yapılamaz. Çünkü kendisi, o yüce aÅŸk olan “vatan ve hakikat aÅŸkı”nın arayıcısı olmuÅŸtur. Görevi, baÅŸkalarına araç olmak deÄŸildir; ulusal birlik bütünleÅŸmesini kurmadır, korumadır, bu ulusal birliÄŸin yaÅŸatılması için gerekli uygarlık katkısını getirmedir.

Atatürk, ulusu kurtarma ve yaşatma sorumluluğunu, ancak gençliğe güvenerek yüklenmişti. Bu sorumluluğu kendisinden sonra taşıma görevim de gençliğe emanet etmişti.

(MPM Anahtar-Mayıs 2003-Sayfa 1
(Atatürk ve Gençlik, Türk Tarih Kurumu Yayınlan 1972)

Kaynak: Kadim Dostlar ™ Forum

Bu içerik 17.12.2007 tarihinde hale tarafından, ATATÃœRK'ün Hayatı ve Hakkında Yazılanlar bölümünde paylaşılmıştır ve 1895 kez okunmuştur. Bu içeriğin devamında incelemek isteyebileceğiniz 2 adet mesaj daha bulunmaktadır.

Atatürk Ve Gençlik | Atatürk\'e Göre Gençlik orjinal içeriğine ulaşmak için tıklayın ...