Anadolu | Mehmet Emin Yurdakul

ANADOLUYürüyordum: AÄŸlıyordu ırmaklar;Yürüyordum: Düşüyordu yapraklar;Yürüyordum: Sararmıştı yaylalar;Yürüyordum: EkilmiÅŸti tarlalar.Bir ses duydum, dönüp baktım, bir kadın:Gözler dönük, kaÅŸlar çatık, yüz dargın;Derileri çatlak, baÄŸrı kapkara,SaÄŸ elinin nasırında bir yaraBaşında bir eski püskü peÅŸtemalKoltuÄŸunda bir yamalı boÅŸ çuval…-Ne o bacı?- Ot yiyoruz, n’olacak!..-Tarlan yok mu?- Ne öküz var, ne toprak…Bugüne dek ırgat gibi didindim;Çifte gittim, ekin biçtim, geçindim,Bundan sonra…- Kocan nerde?- Ben dulum;Kocam ÅŸehit, bir ninem var, bir oÄŸlum.- Soyun, sopun?- Onlar dahi hep yoksul!Ah Efendi, bize karşı Ä°stanbulNeden böyle bir sert, yalçın taÅŸ gibi?TaÅŸraların hayvanlık mı nasibi?..Hayır hayır, bu nasibi almak için doÄŸmadın.Onun için doÄŸdun ki sen kadınlığın hakkiyleOcağının karşısında saadete eresin,Göğsünü kabarttıran anneliÄŸin aÅŸkiyleEvladına südün gibi pak duygular veresin.Sen bir aziz yoldaÅŸsın:Senin sesin hayat için dövüşmeÄŸe koÅŸturur;Senin sevgin vatan için fedakarlık öğretir;Senin yüzün insan için bir merhamet duyurur;Senin ile insanoÄŸlu yeryüzünü ÅŸenletir.Lakin bizler bu hakları unuttuk;Kadınlığı hayvanlıkla bir tuttuk;Ninen gibi sana dahi hor baktık;Seni dahi garip, yoksul bıraktık!..Kinler için karaları baÄŸlıyan,Zevkler için zelil sefil aÄŸlıyan.Acı gören, cefa çeken, ezilen,Irzdan baÅŸka her ÅŸeyini veren sen!Sen ÅŸu güzel vatanında cehennemde gibisin;Gözyaşınla ıslattığın kanlı toprak üstündeSana her yer bir çöl gibi cıvıltısız, çiçeksiz;”Ekmek” diye aÄŸladığın sağır bir halk önündeSana herkes bir kurt gibi merhametsiz yüreksiz.Senin herbir ümidinAyrılıksız, yoksulluksuz bir dünyaya kalmıştır,Oraya ki masum çiftler hıçkırıksız yaÅŸarlar;O melekçe sevgilerle birbirini okÅŸarlar;Ve burada Allah bütün dilekleri yaratır?Ne vakte dek gençliÄŸine hakaret,Bu ayrılık, bu gözyaşı bu ölüm?..Bu sert demir, bu ağır yük. bu zulüm?Yazık, sana aÄŸlamıyan ÅŸiire;Yazık, sana titremiyen vicdana;Yazık, sana uzanmayan ellere;Yazık, seni kurtarmıyan insana!..Ey vatanın baÄŸrı yanık bucağı.Hani senin bereketli hasadın,YeÅŸil yurdun, mesut çatın, ÅŸen çiftin?Hani senin medeniyyet hayatın,Yolun, köprün, kazman, iÄŸnen, çekicin?Ey Türklüğün otağı!Ne vakte dek bu acıklı sefalet,Bu viranlık, bu inilti, bu kaygu?Ne vakte dek bu uÄŸursuz cehalet.Bu taassup, bu görenek, bu uyku?Yazık, sana aÄŸlamıyan ÅŸiire;Yazık, sana titremiyen vicdana,Yazık, sana uzanmayan ellere;Yazık, seni kurtarmıyan insana!.. ~ Mehmet Emin YURDAKUL ~

Kaynak: Kadim Dostlar ™ Forum

Bu içerik 16.10.2007 tarihinde melekler_ucamaz tarafından, Åžairler ve Åžiirleri | Åžiirler Antolojisi bölümünde paylaşılmıştır ve 260 kez okunmuştur. Bu içeriğin devamında incelemek isteyebileceğiniz 0 adet mesaj daha bulunmaktadır.

Anadolu | Mehmet Emin Yurdakul orjinal içeriğine ulaşmak için tıklayın ...