İstanbul Ağrısı | Atilla İlhan

İstanbul Ağrısı
kanatları parça parça bu ağustos geceleri
yıldızlar kaynarken
şangır şungur ayaklarımın dibine dökülensen
eÄŸer yine Ä°stanbul’san
yine kan köpüklü cehennem sarmaşıkları büyüteceğim
pancak pancak şiirler tüküreceğim
demek yine benlimandaki direkler ormanında bütün bandıralar ayaklanıyor
kapı önlerinde boyunlarını bükmüş tek tek kafiyeler
yahudi sokaklarını aydınlatan telaviv şarkıları
mavi asfaltlara çökmüşdiz bağlıyor
eÄŸer sen yine Ä°stanbul’san
kirli dudaklarını bulut bulut dudaklarıma uzatan
sirkeci garı’nda tren çığlıklaıiyle bıçaklanıp
intihar dumanlari içindeki haydarpaÅŸa’dan
anadolu üstlerine bakıp bakıp
aÄŸlayan
sen eÄŸer yine Ä°stanbul’san
aldanmıyorsam
yakaları karanfilli ibneler eğer beni aldatmıyorsa
kulaklarımdan kan fışkırıncaya kadar
yine senin emrindeyim
utanmasam
gozlerimi damla damla kadehime damlatarak
kendimi yani ÅŸu bildigim attila ilhan’i
zehirleyebilirim
sonbahar karanlıkları tuttu tutacak
tarlabaşı pansiyonlarında bekarlar buğulanıyor
imtihan çığlıkları yükseliyor üniversite’dent
ophane iskelesi’nde diesel kamyonları sarhoÅŸ
direksiyonlarının koynuna girmiş bıçkın şoförler
uykusuz dalgalanıyorulan İstanbul sen misin
senin ellerin mi bu ellerulan bu gemiler senin gemilerin mi
minarelerini kürdan gibi dişlerinin arasındal
iman liman götürenulan bu mazot tüküren bu dövmeli gemiler senin mi
akşamlar yassıldıkça neden böyle devleşiyorlar
neden durmaksızın imdat kıvılcımları fışkırıyor
antenlerinden
nedenpeki İstanbul ya benya mısralarını dört renkli duvar afişleri gibi boy boygümrük duvarlarına yapıştıran yolcu abbasya benim kahrım
ya senin ağrınağır kabaralarınla uykularımı ezerek deliksiz yaşattığın
çaresiz zehirle kusan çılgın bir yılan gibiburgu burgu içime boşalttığın
o senin aÄŸrıno senineÄŸer sen yine Ä°stanbul’san
yanılmıyorsam
koltuğumun altında eski bir kitap diye götürmek istediğim
sicilyalı balıkçılara marsilyalı dok işçilerine
satır satır okumak istediğim
seneÄŸer yine Ä°stanbul’san
eğer senin ağrınsa iğneli beşik gibi her tarafımda hissettiğim
ulan yine sen kazandın İstanbul
sen kazandın ben yenildim
kulaklarımdan kan fışkırıncaya kadaryine emrindeyim
ölsem yalnız kalsam cüzdanım kaybolsa
parasız kalsam tenhalarda kalsam çarpılsam
hiç bir gün hiçbir postacı kapımı çalmasa
yanılmıyorsams
en eÄŸer yine Ä°stanbul’san
senin ıslıklarınsa kulaklarıma saplanan bu ıslıklar
gözbebeklerimde gezegenler gibi dönen yalnızlığımdan
bir tekmede kapılarını kırıp çıktım demektir
ulan bunu sen de bilirsin Ä°stanbul
kaç kere yazdım kimbilirkaç kere kirpiklerimiz kasaturalara dönmüş diken diken1949 eylül’ünde birader mirc ve ben
sokaklarında mohikanlar gibi ateş yaktık
sana taptık ulan
unuttun mu
sana taptık

Atilla Ä°lhan

Kaynak: Kadim Dostlar ™ Forum

Bu içerik 03.08.2008 tarihinde brownx tarafından, Åžairler ve Åžiirleri | Åžiirler Antolojisi bölümünde paylaşılmıştır ve 1562 kez okunmuştur. Bu içeriğin devamında incelemek isteyebileceğiniz 5 adet mesaj daha bulunmaktadır.

İstanbul Ağrısı | Atilla İlhan orjinal içeriğine ulaşmak için tıklayın ...