İmkansızdık | Bazen Susmak Gerekiyormuş, Bazen Bomboş Bakmak Gerekiyormuş Hayatın Yalanlarına

Ä°mkansızdık…
Sana dair isteklerim oluyor. Kimi zaman derin ah` larım oluyorsun bir Sezen Aksu şarkısını dinlerken.

Sen; içinde baharı gizleyen kışımsın benim. Ve biliyorum, o baharın güneşinde tenim esmer olmayacak hiç. Bana susmak düşecek, payıma kilitlenmiş bir yürek kalacak. Kaderi önceden belirlenmiş konuşmalar, paylaşmalar, bakışmalar olacak. Bir yerde aykırılığım tutup sarılsam da içimde Sana, sen bunu hiçbir zaman bilemeyeceksin.

Tabansız sevdalardan kopup Sana sığınıyorum çoğu zaman. Soluk soluğa varıyorum yanına, ter kokarak tenim. Anne sütüne aşık bir bebek gibi duruluyorum sonra.

Git diyorum sana, kalma yüreÄŸimde, bu kadar özleteceksen kendini. Bir bakış; gözüm gözüne deÄŸiyor; hissediyorum… Gitme diyorum. Kal geldiÄŸin yerde.
Ne gitmelerin bitiyor; ne de benim sana kal demelerim.

Sonra; kötü ÅŸansla baÅŸlayan ilklerimi hatırlıyorum. 8 yaşında en samimi arkadaşımla aynı çocuÄŸu seviÅŸim, çocuktum iÅŸte lolipop ÅŸekerli bir sevdaydı, ilk sinemaya gidiÅŸimde elektriklerin kesiliÅŸi, ilk kavgamdaki o göremediÄŸim çukur, ilk konsere gidiÅŸimde biletimi kaybediÅŸim ve ilk aşık oluÅŸumun asla mümkün olmayışı…
Yani Senin mümkün olmayışın.

Hangi aralıkta girmiÅŸtin içime anlamadım. Tüy gibi hafif, usul usul inivermiÅŸtin yüreÄŸime. Kabullenemedim önce. kocaman yalanlar söyledim kendime. Ben dışımda tutmaya çalışırken seni, meÄŸer içerde hakimiyetin çoktan baÅŸlamıştı. KuÅŸatmıştın dört yanımı; ve kendim için çok geçti… Yerle bir olmuÅŸtu her ÅŸey.
Olmazsa olmazlarım… ilkelerim… yargılarım…

Kabullenmek zor sanıyordum; acemi ama mükemmel bir aÅŸkı taşıyabilmeyi…
Ve en az acıyla kurtulmakmış gerçekten bizi bekleyen yalnızlıktan, bir başınalığın mecburiyeti ile mucizelere umut baÄŸlamakmış zor olan…
Belli bir yerden sonra, bazı ÅŸeyleri aÅŸmış olmanın olgunluÄŸu ve kabullenme meziyetiyle üstesinden geliyorsun umutsuzluÄŸunun…
Yani imkansızı mümkün kılmanın zor olduğunu biliyorsun. Çünkü biliyorsun, o arada bir yol var ve bu yol uzun da olsa bir yere gidiyor. O bir susma türü sadece, o bir yaşam şekli. Ve her yalnız yaşamak ölmenin diğer yüzü. Bu yol öyle, öylece durur.

Seni aklıma getiren, yüreğime düşüren bu yol değil, kötü şansla başlayan bir ilkin, iyi şansı sadece. Düşüme düşüşün zamandan değil, düşlerin gafı.

Nasıl bir şeydi, bu beni böyle yağmalayan. Şimdi karşı durmuyorum Sana, nasılsa buluyorsun bir yolunu ve sarmalıyorsun içimi dışımı. Ayak seslerini duyuyorum hangi yöne gittiğini bilemeden. Ben yaşanmış bir aşkta eski yaralarıma yanıyorum, Sen yaralarına benden sevda sürüyorsun.
�Belki�lerden, �ihtimal�lerden, �keÅŸke�lerden medet umuyorum, Senin belki de yabancısı olduÄŸun düşler büyüterek…
Ben, suretine değil, aslına dokunma ihtimallerinde mutlu oluyordum.
Ben seninle, aynı coğrafyada yaşayabilme ihtimalinden huzur buluyordum.

Şimdi, bilinci küflerinden kurtulmuş bir yürekle, süresi diğer aşklardan çok daha uzun olacak bir aşkın ömrünü anlatıyorum, Sana dair yazılanlarda.

Şimdi, bir sayfa dolusu cümlelerle; bir imkansızlığın mucizeye dönüşünü anlatıyorum�

Şimdi, bozgun sonrası imkansız bir zafer kazanan bir orduyum, bir yenilgide zafer ne kadar anlam taşıyorsa o kadar anlamlaşıyorum�

Şimdi ben, dağıldıkça kurulan yeni düşlerde Sana bakıyorum�

Umut; hep var olacak çünkü .

Bazen susmak gerekiyormuş,bazen bomboş bakmak gerekiyormuş hayatın yalanlarına;anlamaya çalışmak saçmalık..anlamadan yaşamak gerekiyormuş,zaman degilmiş gideni getiren;aslında zamanmış varolanı götüren,Ama bazen unutmak gerekiyormuş unutulma pahasına

___________________–
alıntıdır….

Kaynak: Kadim Dostlar ™ Forum

Bu içerik 24.07.2008 tarihinde Esesli tarafından, Deneme ve Düz Yazı Paylaşımları bölümünde paylaşılmıştır ve 10881 kez okunmuştur. Bu içeriğin devamında incelemek isteyebileceğiniz 0 adet mesaj daha bulunmaktadır.

İmkansızdık | Bazen Susmak Gerekiyormuş, Bazen Bomboş Bakmak Gerekiyormuş Hayatın Yalanlarına orjinal içeriğine ulaşmak için tıklayın ...