Atatürk’e Åžiirler : Mustafa Okulda | Ä°lhami Bekir Tez

MUSTAFA OKULDA

Geçti dört mevsim, dört yaz.
Uzun ince parmaklarında
Amme cüzüne sarılı şeker,
Küçümencik sarıklılarla beraber
Mahalle mektebinde diz çöküp
İlahilerle başladı okula
Ve tekrimler ve tekbirler ve tehlillerle
Hayrola kutlu ola!
Babası Ali Rıza
Küçük memurdu o zamanlar rüsumatta.
Aylık verilirse
Üç ayda verilirdi
Tayın da maaş da,
Öldü genç yaÅŸta…
Sofuzade Feyzullah Efendinin kızı
Zübeyde Hanım dul ve tasalı,
Dilinde eski bir Rumeli masalı
Derdi ki,
Oku da büyük adam ol!
Ve bir akÅŸam
Küçük Mustafa ilk büyük müjdeyi verdi annesine.
Açıldı ışıklı yol
Rüştiye’ye girdi o sene.
Bir taş yapıldı Rüştiye
Günde beş kez okunur ezan.
Beş kere ti çalardı borazan.
Yürünürdü rap rap diye.
Muallimi askeri
Kolağası Suphi Bey Tabiiye
Mustafa Bey
Riyaziye
Okuturdu.
Bir gün
Mustafa Kemal’in önünde durdu.
Dedi ki,
Sen Mustafa Bende
Ä°ki baÅŸ gibiyiz bir bedende
Sen Kemal ol! Mustafa Kemal!…
Ve ertesi gün
Bütün sınıf
Kemal diye çağırdı onu.
Geldi Rüştiye’nin sonu
Geçti Monastır Ä°dadisi’ne
1896’ydı sene.

Ä°LHAMÄ° BEKÄ°R TEZ

Kaynak: Kadim Dostlar ™ Forum

Bu içerik 18.09.2008 tarihinde Sema tarafından, Atatürk Åžiirleri Özel Bölümü bölümünde paylaşılmıştır ve 5195 kez okunmuştur. Bu içeriğin devamında incelemek isteyebileceğiniz 1 adet mesaj daha bulunmaktadır.

Atatürk\'e Şiirler : Mustafa Okulda | İlhami Bekir Tez orjinal içeriğine ulaşmak için tıklayın ...