Pearl Harbour Baskını – Pearl Harbour Saldırısı – Pearl Harbor Bombardımanı – Pearl Harbor Savaşı – İnci Körfezi Saldırısı | Pearl Harbour Baskınından..

Pearl Harbour Baskını – Pearl Harbour Saldırısı – Pearl Harbor Bombardımanı – Pearl Harbor Savaşı – İnci Körfezi Saldırısı

7 Aralık 1941

Pearl Harbor Saldırısı, İnci körfezi saldırısı, dönemin Japonca adlandırması: Hawai kaisen; Hawaii Deniz Savaşı, “Pearl Harbor Bombardımanı”, “Pearl Harbor Savaşı” ve “Pearl Harbor Baskını” olarak da anılır, Japon İmparatorluk Deniz Kuvvetleri’nin 7 Aralık 1941 (Japonya saatiyle 8 Aralık 1941) sabahı Hawaii adalarının Oahu adasında bulunan Pasifik Filosu ve Pearl Harbor askerî üslerine karşı düzenlediği sürpriz saldırıdır.

Operasyonun amacı, Büyük Okyanus’ta kuvvetle muhtemel olan bir Amerikan askeri müdahalesini önlemektir. Saldırı sonucu 12 Amerikan savaş gemisini ciddi şekilde hasara uğratmış veya batırmış ve 188 savaş uçağını imha etmiş, ve 2.403 Amerikan askeri ile 68 sivilin ölümüne neden olmuştur. Bununla beraber Pasifik Filosu’nun üç uçak gemisi, üssün önemli tankerleri, denizaltılar ve fabrika gemileri gibi unsurları limanda değildi ve zarar görmekten kurtuldu.

Saldırıya zemin hazırlayan gelişmeler

Japonya’nın yükselişi ve Çin-Japon Savaşı

Meiji Restorasyonu’ndan sonra, Japon İmparatorluğu Avrupa ve Kuzey Amerika güçlerine yetişmek için “Fukoku Kyōhei” (Zengin ülke ve güçlü asker) politikasını izlemiştir. Bu hızlı büyüme politikasını gerçekleştirmek için toprakları genişletmesi ve doğal kaynakları elde etmesi gerekmiştir.

Bunun için Japonya İmparatorluğu birkaç askeri harekâtına başvurmuştur. 1894’deki Japonların Tayvan’ın kontrolünü ele geçirdiği Birinci Çin-Japon Savaşı ve 1904’de Japonların Çin Ve Kore Yarımadası etrafında yerler kazanmasını sağlayan Rus-Japon Savaşı bu çekişmelerden bazılarıdır. I. Dünya Savaşı’ndan sonra Milletler Cemiyeti, Japonyayı Alman İmparatorluğunun Uzak Doğu ve Pasifik sularındaki sömürgeleri ve kolonileri ile ilgilenmesi şeklinde görevlendirdi. 1931’de Japonya Mançuların anayurdu olan Mançurya’da Mançukuo’yu kurdurdu ancak Amerika başta olmak üzere Mançurya’da çıkara sahip olmak isteyen ülkeler kukla devlet olduğu iddiasıyla suçladı.

Yaklaşık 1910’dan 1930’lara kadar ülke büyük ve modern bir donanma (zamanının en büyük üçüncü deniz gücü idi) ve ordu ile yaygın olarak askerileştirildi. 7 Temmuz 1937’de Japonya’nın 1. Piyade Alay ile Çin Milliyetçi Hükumetinin 29. Ordusu arasında Marco Polo köprüsü civarında meydana gelen küçük bir çatışma, iki devletin barışı arama çabalarına rağmen Çin-Japon Savaşına yol açtı.

ABD-Japonya ilişkisi

Milletler Cemiyeti, ABD, İngiltere, Avustralya, ve Hollanda gibi devletler, Japonya’nın Çin’e saldırılarından rahatsız oldu ve uyarı ve diplomatik baskı ile karşılık verdiler.

24 Şubat 1933’te Japonya tepki olarak Milletler Cemiyetinden çekildi.

Japonya’da “ABCD kuşatması” (America, Britain, China ve Dutch’un baş harflerinden) terimi türetilmiş ve milliyetçilik duygusunu güçlendirmeye yardımcı olmuştur.

1939 Temmuzunda Japonya üzerindeki baskıyı 1911 ABD-Japonya ticaret paktını iptal ederek arttırdı. Japonya Çin’deki askerî seferine devam etti ve Nazi Almanyası ile I. Dünya Savaşındaki düşmanlığı resmî olarak kaldıran “Anti-Komintern” Anlaşmasını imzaladı.
1940’da Japonya Nazi Almanyası ve Faşist İtalya ile üçlü anlaşmayı imzalayarak “mihver” devletlerini oluşturdu.

Japonya’nın bu hareketleri Birleşik Devletlerin hurda metal ve akaryakıt üzerine de ambargo koymasına ve Panama Kanalını Japon gemilerine kapatmasına neden oldu. Birleşik Devletlerin tepkisi, ABD’deki Japon malvarlıklarını dondurmak ve tam bir akaryakıt amborgosu uygulamak şeklindeydi. Benzin Japonya için en önemli kaynaktı ve kendi kaynakları sınırlı olmakla beraber, Japonya’nın akaryakıt ithalatının %80’i A.B.D’dendi. Açıkçası, donanma ithal akaryakıt stoklarına güvenmekteydi.

Diplomatik görüşmeler 26 Kasım 1941’de Başbakan Hideki Tojo’nun kabinesine bir ultimatom olarak açıkladığı Hull Notası ile doruk noktasına ulaşarak düğümlendi. Japonya kendini, Amerika ve İngiltere’nin isteklerine – ki Çin’deki çatışmaları durdurmak ve Çin’den çekilmeyi içeriyordu- uymak ile genişleme politikasına devam etmek arasında karar vermek durumunda buldu. Japonya geri çekilirse zor’a dayanarak kazanılmış bulunduğu konumunu ve uluslararası ortamda prestijini kaybetmek durumundaydı. Üstelik, ulusal güvenliğine hissedilir bir tehdit olarak, Pasifik / veya Doğu Asya ve Japonya etrafında batılı güçlerin kontrolünde bir etki alanının bulunmasından endişelenmekteydi. İmparator Hirohito zaten bazı askerî önlemler almıştı ve bunları harekete geçirmeye karar verdi, nitekim bu önlemlerden sonraki adım Birleşik Devletler, İngiltere ve Hollanda’yla savaştı. Zaten Nazi Almanyası ve Faşist İtalya ile mihver paktına imza atmak, Japonya’nın Mihver Devletleri ile beraber “Müttefik Güçler” ile savaşılacağı anlamındaydı.Bu saldırının olacağı muhtemeldi ve Amerikan komutanları bu konuda uyarılmıştı. Ancak Japonların böyle bir şeye kalkışmalarının imkânsız olduğu sanılıyordu.
4 Eylül 1941’de İmparator tarafından Pearl Harbor’a saldırının göz önüne alınıldığı İmparatorluk Konferansının ikincisinde, Japon Kabinesi İmparatorluk Genel Karargahı’nda hazırlanan Pearl Harbor saldırı planları tartışıldı.

Ve şu karara bağlandı:

İmparatorluğumuz nefsini koruma ve savunma amacıyla savaş hazırlıklarını tamamlayacaktır gerekirse ABD, Britanya ve Hollanda ile savaşma yoluna gitmeye kararlıdır. İmparatorluğumuz aynı zamanda ABD ve Britanya’ya karşı mümkün olan bütün diplomatik önlemleri alacak ve hedeflerimize bu yolla ulaşma gayreti gösterecektir. Ekim ayının ilk on günü içinde taleplerimizin karşılanması ortamının oluşmaması halinde ABD, Britanya ve Hollanda ile hemen savaş başlatma kararı alacağız.

Japon hazırlıkları

Japonya, Amiral Andrew Cunningham’ın İskenderiye’deki İngiliz üssündeki uçak gemisinden kalkan 20 kadar neredeyse demode olmuş çift kanatlı uçaklarla (Fairey Swordfish) İtalyan savaş filosunun yarısını ortadan kaldırdığı ve kalanının da Napoliye çekilmesini sağladığı hüküm operasyonundan (Taranto Savaşı) çok etkilenmişti. Amiral İsoroku Yamamoto Cunningham’ın muhteşem manevralarından daha büyük ve iyi desteklenmiş ve sonuçta daha iyisini yapıp Amerikan donanmasını Kaliforniya’ya geri gönderecek savaş filosunu sonuçlandırmak için İtalya’ya bir donanma delegesi gönderdi. Böylece “Daha Büyük Doğu Asya Ön Destek Kalkanı” oluşturulacak ve savunulabilinir bir tamponla Hollanda Doğu Hindistanı’nın petrol rezervleri ele geçirilecekti. En önemlisi, delegeler Japonya’ya gizli, Cunningham’ın “araştırmacılar (boffins)” olarak nitelendirdiği sığdan yüzen torpido ile geri dönmüştü.

Ek olarak, bazı Japon stratejistler, Birleşik Devletler Amirali Harry Yarnell’in 1932 yılındaki ordu donanma tatbikatlarındaki (Hawaii’nin istilası konu alınmıştı) harekatlarından etkilenmişlerdi. Yarnell saldıran filo komutanı rolündeydi, uçak gemilerini Ohau’nun kuzey batısına sert denizde sürmüştü, ve ‘saldırı’ uçaklarını 7 Şubat 1932 sabahı havalandırmıştı. Tatbikatı izleyen denetçiler, Yarnell’in saldırı filosunun saldırıdan sonraki 24 saat içinde filosunu yerleştiremeyecek olan savunma birimleri üzerinde ciddi hasar vereceğini rapor etmişti. Zamanın konvansiyonel Birleşik Devletler donanma doktrini (ve diğer donanma fikirleri de) Yernell’in stratejisini gerçek dünyada uygulanamaz olarak buldu ve yapılabilecek herhangi bir saldırının Pearl Harbor’daki donanma tarafından bertaraf edileceğine inandı.
Yamamato 1941 yılının başlarında Hull Notası alınınca Birleşik Devletler ile büyük olasılıkla savaşılacağını düşünerek ve Deniz Kuvvetleri Karargahına (istifa-kovulma tehdidi ile birlikte) yapılan baskıyla, önleyici savaş olarak erken bir saldırı üzerinde düşünmeye başladı ve resmi plan ve eğitimlere başlama izni aldı. Yukarıda da görüldüğü üzere yazın gelişen olaylar sonucunda ön onay (imparatorun da katıldığı) imparatorluk konferansında alındı ve sonraki saldırı onayı Kasım ayındaki İmparatorluk konferansındaydı.

Pearl Harbor Saldırısı’nın asıl amacı Pasifik’teki Amerikan deniz gücünü etkisiz hale getirmekti, sadece geçici olaraksa, meydanı genişletmek, eş zamanlıya yakın koordinasyonlarla farklı ülkelere saldırının bir parçasıydı. Yamamato, başarılı bir saldırının bir yıla yakın bir zaman kazandıracağını ve böylece Birleşik Devletler filosunun toparlanmasına kadar Japonya’ya rahatça hareket etme avantajını kazandıracağını düşünüyordu. Pearl Harbor’a saldırının askeri destek için başlangıç planları 1941 Haziran’ında başladı ve İmparatorluk Deniz Kuvvetleri’ndeki hizipçileri ile tartışmalar sonunda zahmete değer bir şekilde onaylandı. Görev için eğitim ve denemeler yıl ortasını buldu. Planlanmış saldırı ağırlıklı olarak torpidolarlaydı, fakat zamanın silahları havadan atılmak için derin suya gerek duyuyordu. Bu kritik bir problemdi çünkü Pearl Harbor sığ taraklı olmayan kanallara hakimdi. 1941 yazı sonrasında, Japonya sığ sulara atılabilen gizli torpido modifiye ve testleri yaptı. Çalışmalar saldırı sırasında Birleşik Devletler gemilerinin hasarlarının en büyük nedeni olan Tip 95 Torpido ile sonuçlandı. Japon silah teknisyenleri ayrıca özel zırh delici 356 ve 381 mm donanma topu kovanları ürettiler. Bunlar 10.000 feet’ten (3000 m) atıldığı zaman eğer tam isabet ederlerse zırhlı gemi güvertelerinin içine giriyorlardı.

“Nii Taka Yama Nobore”

26 Kasım 1941’de, Oramiral Çuiçi Nagumo komutasındaki altı uçak gemisi içeren filo Çişima Adaları’ndaki Hitokappu Körfezi’ni Hawaii sınırına çok sıkı telsiz sessizliği emri ile terk etti. 2 Aralık 17:30’da Birleşik Filosu amiral gemisi Nagato zırhlısından 676 – 10 numarali acil ve gizli şifreli emir gönderildi: “Nii Taka Yama Nobore Hito Futa Maru Haçi” anlamı: Niitaka-yama’ya tırman 1208). Bu ‘8 Aralık 0:00’de savaş başlayacaktır’ anlamına geliyordu.

Saldırıda bulunan uçak gemileri: Akagi, Kaga, Sōryū, Hiryū, Şōkaku ve Zuikaku. İki hızlı savaş gemisi, iki ağır kruvazör, bir hafif kruvazör, 9 Muhrip, ve üç denizaltı görev gücünün eskortluğunu yapıyordu. Uçak gemileri toplam 423 Mitsubişi Tip 0 “Zero” avcı uçağı, Nakajima Tip 97 “Kate” torpido bombardıman uçağı ve Aiçi Tip 99 “Val” pike bombardıman uçağı taşıyordu. Japonya’nın görev gücü uçak gemisi bazında vurucu hava gücü açısından önceki bütün güçlerden daha büyüktü. Filoya yakıt ikmali için 8 Tanker gemisi eşlik ediyordu. Ek olarak “ileri sefer gücü” 20 denizaltı ve 5 adet iki kişilik Ko-hyoteki sınıfı cep denizaltısı ile istihbarat toplamak ve saldırı sırasında kaçabilecek herhangi bir Birleşik Devletler gemisini batırmak için görevdeydi.

Hawaii Harekâtı’na katılan Mobilize Birliği:

• 1.Havacı Donanması: (Genel Komutan: Koramiral Çūiçi Nagumo, Kurmay Başkanı: Tümamiral Ryūnosuke Kusaka) Zero x 78, Tip 97 x 129 ve Tip 99 x 143

o 1.Havacı Filosu: Uçak Gemisi Akagi, Uçak Gemisi Kaga (Genel Komutan: Koramiral Chūichi Nagumo’nun direk komutasında)
o 2.Havacı Filosu: (Tümamiral Tamon Yamaguçi): Uçak Gemisi Sōryū Uçak Gemisi Hiryū
o 5.Havacı Filosu: (Tümamiral Çūiçi Hara): Uçak Gemisi Zuikaku, Uçak Gemisi Şōkaku

• 3.Filo (Koramiral Guniçi Mikawa): Savaş Gemisi Hiei, Savaş Gemisi Kirişima
• 8.Filo (Tümamiral Hiroki Abe): Ağır Kruvazör Tone, Ağır Kruvazör Çikuma
• 1.Torpido Filosu: (Tümamiral Sentarō Ōmori) Hafif Kruvazör Abukuma

o 17.Muhrip Filosu (Dz. Albay Kajū Sugiura): Muhripler Tanikaze, Urakaze, Hamakaze ve İsokaze
o 18.Muhrip Filosu (Dz. Albay Yoşito Miyasaka): Muhripler Kagerō, Şiranui, Akigumo, Kasumi ve Arare

• 2.Denizaltı Filosu (Dz. Albay Yoşijirō İmaizumi): Denizaltılar I-19, I-21 ve I-23
• 1.Lojistik Filosu (Dz. Albay Naomasa Ôfuji): Tanker Kyokutô-Maru, Kenyô-Maru Kokuyô-Maru Şinyô-Maru
• 2.Lojistik Filosu: Tankerler Tōhō-Maru, Tōei-Maru ve Nihon-Maru
• Özel Amaçlı Cep Denizaltı = ‘Tokuşu-Senkōtei ‘Kōhyōteki’ x 5

Birinci Hava Saldırı Birlikleri

• Paralel Bombardıman Birliği Uçak: Tip 97 (’80 no.lu 5′ 800 kilo bombası) x 49

Komutan: Yrb. Mitsuo Fuçida: 4 takım (Akagi’den Yrb. Mitsuo Fuçida x 15, Kaga’dan Bnb. Takaşi Haşiguçi x 14, Sōryū’dan Yzb. Heijirō Abe x 10, Hiryū’dan Bnb. Tadaşi Kusumi x 10)
Hedef: Savaş Gemileri, Uçak Gemileri ve Ağır Kruvazörler

• Torpido Bombardıman Birliği Uçak: Tip 97 (91 tip Hava Torpidosu) x 40

Komutan: Bnb. Şigeji Murata: 4 takım (Akagi’den Şigeji Murata x 12, Kaga’dan Yzb. Ryôichi Kitajima x 12, Sōryū’dan Yzb. Tsuyoşi Nagai x 8, Hiryū’dan Heita Muramatsu x 8)
Hedef: Savaş Gemileri, Uçak Gemileri ve Ağır Kruvazörler

• Pike Bombardıman Birliği Uçak: Tip 99 (25 no.lu Kara 250 kilo bombası) x 51

Komutan: Bnb. Kakuiçi Takahaşi: 2 takım (Şōkaku’dan Bnb. Kakuiçi Takahaşi x 26, Zuikaku’dan Yzb. Akira Sakamoto x 25)
Hedef: Ford Adası, Hickam Hava üssü (Takahaşi)
Hailer Hava üssü hangali ve parkedilen uçaklar (Sakamoto)

• Hava üstünlüğünü korma birliği Uçak: Zero x 43

Komutan: Bnb. Şigeru İtaya: 6 takım (Akagi’den Bnb. Şigeru İtaya x 9, Kaga’dan Yzb. Toşio Şiga x9, Sōryū’dan Yzb. Masaharu Kanba x 8, Hiryū’dan Kiyokuma Okajima x 6, Zuikaku’dan Masao Satō x 5, Şōkaku’dan Yzb. Tadaşi Kaneko x 6)
Hedef: Hickam Hava üssü (İtaya ve Şiga), Wheeler Hava üssü (Kanba ve Okajima), Kaneohe Hava üssü (Satō ve Kaneko x 11)

Bakınız, Pearl Harbor Hatıra Madalyası – Pearl Harbor Gazi Madalyası | ABD Kongresi Tarafından 1991’de Onayladığı Birleşik Devletler Ordusunun Nişanı

Kaynak: Kadim Dostlar ™ Forum

Bu içerik 04.06.2008 tarihinde Hale tarafından, Medeniyetler, Ülkeler ve Dünya Tarihi bölümünde paylaşılmıştır ve 1381 kez okunmuştur. Bu içeriğin devamında incelemek isteyebileceğiniz 2 adet mesaj daha bulunmaktadır.

Pearl Harbour Baskını – Pearl Harbour Saldırısı - Pearl Harbor Bombardımanı - Pearl Harbor Savaşı - İnci Körfezi Saldırısı | Pearl Harbour Baskınından Orjinal Fotoğraflar - 7 Aralık 1941 orjinal içeriğine ulaşmak için tıklayın ...