Ölmeye yatmak…

Kizilderili yaslilari ölmekten korkmazlar.
Onlar ölmeye bilerek, isteyerek ve çogunlukla da yürüyerek giderler. Zamanin geldigini bilirler.
Nereden bilir ölecegini? Hayattan umudunu mu kesmistir, beklentileri ve hayalleri mi yok olmustur, kirgin midir, yarali midir, zamani mi gelmistir? Yoksa omzuna konan Baykus mu haberi vermistir…
Kim bilebilir?
Hazirlanir.
Yanina üç bes parça esya alir; bir battaniye, bir kaç gün yetecek kadar su ve kuru ekmek. Son yolculugunda bundan fazlasina ihtiyaci yoktur.
Usulca sevdiklerinle vedalasir, sevdigini söyler belki de kelimelere dökmeden, sadece dokunarak .
Köyün sinirlarina geldiginde son kez döner bakar geriye, bebekliginin, çocuklugunun, gençliginin ve son demlerinin anilarla dolu yamaçlarina…
Anilar.. Anilar..
Anilarini daha sonra düsünecektir, ölmeye yattiginda…

En genç erkek torun eslik eder sonsuza dogru yola çikan yasliya.
Sonsuz..?
Yasli kendi seçer nerede ölüme yatacagini. Yasadigi hayata, aldigi lâkaba veya onu alacak olan ‘atalarinin ruhlari’ onu nerede bekliyorsa oraya gitmek ister. Bu, bazen bir dagin kuytularina gömülmüs bir magara, bazen yemyesil bir vadinin ucu olur.
Genellikle bu ‘son’ yolculuk uzun süren bir yürüyüsle biter. Yasli, yol boyunca hiç konusmaz, büyük bir ihtimalle hesaplasiyordur kendisiyle. Torun da konusmaz, çünkü bu hesaplasmada onu yeri yoktur.
Son noktaya varildiginda, rengârenk battaniyesini serer, yanina su testisini ve ekmeginin durdugu heybeyi koyar.
Torun yardim etmez, hazirliklarini kendi basina yapmak ister, çünkü bu onun onuruyla yapacagi son istir.
Yatar, ölmek üzere.
Torun üstünü örter ve sessizce vedalasirlar. Bu hazin törende gözyaslarina, pismanliklara, aci sözlere yer yoktur. Ölmeye yattigi yeri sadece torun bilecektir ve sonsuza dek susacaktir.
Torun ardina bakmadan yürür gider…

Sair der ki:
Yolun bir ufkunda, bir günes dogarken
Öbür ufkunda bir ay batiyor,
Seni gittikçe genç eden seneler,
Beni gittikçe ihtiyarlatiyor…

Torunu ‘genç’ eden seneler, onu ‘ihtiyarlatmistir’…
Bu son yolculukta ne sevilenlere gözyasi, ne de hasma sitem vardir,

Sadece, sessiz bir yok olus..

Kaynak: Kadim Dostlar ™ Forum

Bu içerik 23.09.2007 tarihinde Moonlight tarafından, Öykü Paylaşımları | Mevlana Hikayeleri bölümünde paylaşılmıştır ve 1172 kez okunmuştur. Bu içeriğin devamında incelemek isteyebileceğiniz 0 adet mesaj daha bulunmaktadır.

Ölmeye yatmak... orjinal içeriğine ulaşmak için tıklayın ...