Kızılderili Çocuk Dedesi Ve NASA Çalışanları | Sunay Akın

Kızılderili Çocuk Dedesi Ve NASA Çalışanları

1957 yılında Amerika’nın güneyine araÅŸtırma yapmak üzere üs kuran Nasa ‘yı bir gün küçük bir kızılderili çocuk fark eder ve koÅŸa koÅŸa epeyce uzakta bulunan kamplarına gidip Büyükbabasına haber verir.

-Büyükbaba, beyaz adamlar gelmiÅŸ, aÅŸağıdaki vadide gördüm… Çok kalabalıklar ve bir ÅŸeyler yapıyorlar.

Yaşlı kızılderili homurdanmaya başlar, belli ki epeyce sinirlenmiştir.

-Onlarla konuÅŸtun mu?

-O zaman yarın yanlarına git ve orada ne aradıklarını sor.

Küçük kızılderili ertesi sabah yola koyulur. Üsse varır ve beyaz adamlardan birinin yanına gidip;

-Burada ne yapıyorsunuz? diye sorar

Beyaz adamlardan birkaçı küçük kızılderilinin basını okşarlarlar, ona gülümserler ve;

-Hani geceleri gökyüzünde parlayan bir şey var ya, biz buradan onu seyrediyoruz.

-Ay’ımı?! peki ama neden?

Adamlar küçük çocuğun sorusunu yine gülümseyerek yanıtlarlar.

-Ä°leride… çok yıllar sonra buradan oraya insanları götürebilmek ve orada yeni bir hayat kurabilmek için… Anladın mı?

Küçük kızılderili ÅŸaÅŸkınlığını gizlemeye çalışarak “Anladım” der ve koÅŸa koÅŸa uzaklaşır.

Öyle hızlı koşmuştur ki, kampa geldiğinde konuşamaz haldedir. Hemen büyükbabasının
yanına gider ve kendisine söylenenleri bir bir anlatır. Yaşlı kızılderili torununun anlattıklarını dinledikten sonra iyice sinirlenir, bağırıp çağırmaya başlar. Ertesi sabah yine torununu yanına çağırır, hayvan derisi üzerine kızgın bir çubukla ve kendi lisanınca yazdığı notu torununa uzatarak der ki;

-Bunu al, beyaz adamlara götür ve onlara de ki; ” Bunu büyükbabam gönderdi… Oraya, yani aya gittiÄŸinizde bunu oradakilere verecekmiÅŸsiniz”.

Küçük kızılderili kendisine söyleneni aynen yapar. Üs deki beyaz adamlardan birine
notu verir, Büyükbabasının söylediklerini de iletir ve yine koşar adım uzaklaşır.

Üs çalışanları, belli bölümleri yakılmış deri parçasına bakıp, bakıp saatlerce gülerler. Ancak aradan bir kaç gün geçtikten sonra, yaşlı kızılderilinin o notla, sözde ayda yaşayanlara nasıl
bir mesaj iletmek istediÄŸini merak etmeye baÅŸlarlar.

Bu merak günden güne öylesine büyür ki, bir tercüman çağırmaya karar verirler. Tercüman geldiğinde herkes bir araya toplanır ve merakla beklemeye başlarlar. Bu arada gülüşmeler
hala ara ara devam etmektedir.

Tercüman deri parçasını eline alır, okur ve ağlamaya başlar. Herkes şaşkındır, gülüşmeler yerini iyiden iyiye meraka bırakmıştır.

Tercüman yaşlı gözlerini kalabalığa çevirir ve der ki;

-Not aynen şöyle;

“Bu adamlara dikkat edin, elinizden topraklarınızı almaya geliyorlar!”

Sunay Akın

Kaynak: Kadim Dostlar ™ Forum

Bu içerik 31.07.2009 tarihinde Hale tarafından, Öykü Paylaşımları | Mevlana Hikayeleri bölümünde paylaşılmıştır ve 774 kez okunmuştur. Bu içeriğin devamında incelemek isteyebileceğiniz 0 adet mesaj daha bulunmaktadır.

Kızılderili Çocuk Dedesi Ve NASA Çalışanları | Sunay Akın orjinal içeriğine ulaşmak için tıklayın ...