İş Güvenliği Mevzuatı | İşçi Sağlığı Ve İş Güvenliği Konusundaki Gelişmeler

İş Güvenliği Mevzuatı

Genel Bilgiler

Türkiye ‘de işçi saÄŸlığı ve iÅŸ güvenliÄŸi konusundaki geliÅŸmeleri tarihi devrelere göre üç kısma ayırabiliriz.

1-Tanzimat’tan önceki dönem
2-Tanzimat ve Meşrutiyet dönemi
3-Cumhuriyet dönemi

a- Tanzimattan Önceki Dönem

Bu dönemde üretim ÅŸekli esasa olarak zanaatkarlıktı. Bu devrede sadece esnaf teÅŸekküllerine rastlanmaktadır. Esnaf Zaviyeleri adı da verilen bu esnaf teÅŸekkülleri hem dini hem de esnaf birliÄŸi ÅŸeklindeydi. XI. Ve XII. Yüzyıllarda esnaf teÅŸekkülleri zamanla kaybolmaya baÅŸlayınca yerlerini ” Lonca” 1ar almaya baÅŸladı. Loncalar da işçi saÄŸlığı ve iÅŸ güvenliÄŸine ait çalışmalara rastlanmaktadır.

Ancak loncaların ” Orta Sandığı” veya ” Tevün Sandığı” adı verilen yardım teÅŸkilatı, yaÅŸlılık sebebiyle dükkanlara gelmeyen ya da dükkanları kapanan ustalar ki bunlara “Aceze” denirdi ve esnaflığın hangi derecesinde olursa olsun sakatlan veya tedavisi mümkün olmayan bir hastalığa yakalananlara- ki bunlara ” Malülin” denirdi – bu sandıklardan yardım yapılırdı. Bu yardımlaÅŸma sandıkları o dönemlerde sosyal güvenliÄŸin yani Sosyal Sigortalar Kurumunun ilk nüvesi olarak kabul edilebilir.

b- Tanzimat ve Meşrutiyet Dönemi

Bu dönemde çeÅŸitli mesleklere mensup işçiler için Kanun ve tüzükler çıkarılmıştır. Ä°ÅŸ münasebetlerinin düzenlenmesi “Mücelle” ile yapılmıştır. İşçiyi koruyan ilk mevzuat olarak 1865 yılında çıkartılan “Dilaver PaÅŸa Nizamnamesi” dir. Kömür madenlerinde çalışan işçilerin durumlarını düzeltmek için hazırlanmış olup, yüz maddeyi ihtiva etmektedir. Bu nizamname aynı zamanda ” Havzai Fehmiye Teamülmamesi” olarak da adlandırılır. Bu nizamnamede işçilere ait dinlenme barınma ve yerleri, tatil zamanları, çalışma saatlerine de yer verilmiÅŸtir.

İşçi saÄŸlığı ve iÅŸ güvenliÄŸinde zamanına göre, oldukça ileri sayılabilecek bir geliÅŸme ise 1869 tarihli “Maadin Nizamnamesi” dir. Bu nizamname ile maden mühendisleri, maden hakkında ihtarda bulunmaya ve kazanın meydana geleceÄŸi tahmin edilirse, gereken tedbirleri almaya ve aldırmaya, kaza vuku bulduÄŸunda hükümete haber vermeye mecbur tutuluyorlardı. Ayrıca maden sahipleri yani iÅŸverenler, madende bir eczane bir hekim bulundurma mecburiyetinde idiler. Madende kazaya uÄŸrayanlara veya ailelerine iÅŸverenlerin tazminat ödemesi hükümlerini de ihtiva etmektedir.

Bu dönemde işçilere dönük koruyucu mevzuatın yalnızca maden işçilerine ait olmasını sebebi, o tarihlerde büyük sayıda işçi çalıştıran başlıca iş kolu maden kömürü sektörü olmasıdır. Bu Arada muhtelif Kanun ve nizamnameler çıkmış ise de işçi sağlığı ve iş güvenliği ile çok yakından ilgili bulunmamaktadır.

c- Cumhuriyet Dönemi

Cumhuriyet döneminin ilk yılları, yine kömür işçilerine dönük Kanuni hükümlerin getirilmesi ile geçmiÅŸtir. 10.9.1921 tarih ve 151 sayılı “EreÄŸli Havzi-i Fahmiye Maden Amelesinin Hukukuna Müteallik Kanunun” kömür havzalarındaki iÅŸ ÅŸartlarını, saÄŸlık meselelerini geniÅŸ çapta ele almış ve bu Kanunun uygulanmasıyla kömür havzalarında oldukça yeterli işçi saÄŸlığı hizmeti saÄŸlanmıştır. Hasta olanlarla kaza geçirenlerin tedavisi için maden civarında hastane, eczane ve hekim bulundurulması mecburiyeti konulmuÅŸ ve teÅŸkilâtın organizasyonuna iliÅŸkin bir nizamname çıkarılmıştır. Bu devrede maden havzalarında kurulmuÅŸ saÄŸlık teÅŸkilâtları geniÅŸ çaplı saÄŸlık hizmetleri veriyor, hem tedavi ve hem de koruyucu hekimlik yapılıyordu.

Sadece Ereğli havzasında çalışan maden işçilerine uygulanacak hükümler getiren bu Kanunun, memleketimizde ilk defa iş süresini sekiz saatle sınırlandırmıştır. Ancak sekizinci maddesinde tarafların karşılıklı rızası ve iki kat ücret ödenmesi şartı ile fazla çalışmaya izin verilmiştir. Öte yandan bu Kanunun ikinci maddesi maden ocaklarında 18 yaşından küçük genç işçilerin çalışmasını yasaklamıştır. Kanunun altıncı maddesi maden işletenlere hastalanan veya kazaya uğrayan işçileri tedavi ettirme, eczane ve hekim bulundurma mecburiyeti getirmiştir. Ayrıca yedinci maddesinde kazaya uğrayan işçi veya ailesine tazminat ödenmesi hükmünü getirmiş ve gerekli tedbirleri almadığından ötürü kazaya sebebiyet veren maden işleticileri hakkında cezai müeyyideler öngörmüştür. Dokuzuncu maddesinde iş güvenliğine ait önemli bir hüküm ise, iş yerlerinde sağlık ve güvenlik kurallarına uymayan maden işleticilerinin ruhsatname ve imtiyazlarının feshedilmesiydi.

2 Ocak 1924 tarih ve 394 sayılı Hafta Tatili Kanunu resmi veya özel sektörde çalışanlara haftada bir gün tatil hakkı getirdiğinden bu dönmede işçi sağlığı atılmış ilk adımlardan biri sayılabilir, daha sonra 1935 yılında Milli Bayram ve Genel Tatil Günleri Hakkında Kanunu çıkarılmıştır.

4 Ekim 1926 tarih ve 818 sayılı Borçlar Kanunu, iÅŸ verenlerin iÅŸ yerlerinde işçi saÄŸlığını koruma ve iÅŸ güvenliÄŸi tedbirlerini alma hükümlerini düzenlemektedir. Bu hüküm, Borçlar ifade edilmiÅŸtir: “Ä°ÅŸ sahibi, akdin hususi halleri ve iÅŸin mahiyeti noktasından hakkaniyet dairesinden kendisinden istenebileceÄŸi derecede, çalışmak dolayısıyla maruz kaldığı tehlikelere karşı icap eden tedbirleri ittihaza ve münasip ve sıhhi çalışma mahalleriyle işçi, birlikte ikâmet etmekte ise, sıhhi yatacak bir yer tedarikine mecburdur. Ä°ÅŸ sahibinin yukarıdaki fıkra hükümlerine aykırı hareket neticesinde işçinin ölmesi halinde, onun yardımından mahrum kalanların bu yüzden uÄŸradıkları zararlara karşı isteyecekleri tazminat dahi akde aykırı hareketten doÄŸan tazminat davaları hakkındaki hükümlere tâbi olur.” Borçlar Kanununun yürürlüğe girmesi ile, iÅŸ verenin iÅŸ kazaları ve meslek hastalıklarından doÄŸan hukuki sorumluluÄŸu bu Kanunun sistemi içinde genel bir düzenlemeye kavuÅŸturulmuÅŸtur.

Daha sonraları 27 Mayıs 1929 tarihli “Maadin Nizamnamesi” çıkmıştır. 3.4.1930 tarih ve 1580 sayılı “Belediyeler Kanununun” 15. maddesinin 38. ve 75. bentlerinde işçi saÄŸlığı ve iÅŸ güvenliÄŸi teftiÅŸine iliÅŸkin bazı hükümlere yer verilmiÅŸtir.

24.4.1930 tarih ve 1593 sayılı “Umumi Hıfzısıhhası Kanunu’nda “ henüz bir Ä°ÅŸ Kanunu mevcut olmadığından işçilerin saÄŸlığına dair bir çok madde yer almıştır. Bu Kanunun 7. Babı “İşçilerin Hıfzısıhhası” baÅŸlığını taşımaktadır. Bu bölümde kadın ve çocuk işçilerin korunmasına iÅŸ yerlerinde iÅŸ yeri hekimi bulundurulmasına, Kanunun 173-180. maddelerinde belirli büyüklükte iÅŸ yerlerinde revir veya hastane açılmasına iliÅŸkin kurallar ön görülmüştür.

İş Kanunu ilk olarak hazırlanan birçok tasarılardan sonra nihayet 8.6.1936 tarih ve 3008 Sayılı Kanunla ortaya çıkarılmıştır. Bu Kanun 15.6.1973 tarihinde yürürlüğe girmiştir. Böylece ilk defa devlet bütün yönleriyle işçi-iş veren münasebetlerine müdahale etmiştir. 3008 sayılı Kanun, bütün çalışma hayatını düzenleme amacını güttüğü gibi, iş güvenliği konusunda da birçok önemli hükümler getirmiştir. Bu Kanunla hukukumuzda ilk defa işçi sağlığı ve iş güvenliği konusu teferruatlı ve sistemli bir düzenlemeye kavuşmakta, işçilerin iş yeri tehlikelerine karşı bütün yönleriyle korunması amacı izlenmektedir.

3008 sayılı İş Kanununun yürürlüğe girmesinden sonra Türk İş Güvenliği Mevzuatında önemli bir hamle yapılmış ve adı geçen Kanuna dayanarak, sonradan değişikliğe uğrayacak teferruatlı ve teknik nitelikte bir çok tüzük yürürlüğe konmuştur. Bu dönemde işçi sağlığı ve iş güvenliği ile ilgili olarak tarih sırasına göre şu tüzükler çıkarılmıştır.

1)6.11.1940 tarih ve 2/12245 sayılı Fazla Saatlerde Çalışma Nizamnamesi
2)6.11.1940 tarih ve 2/14637 sayılı Günde Ancak Sekiz Saat veya Daha Az Çalışılması Nizamnamesi
3)5.2.1941 tarih ve 2/15156 sayılı İşçilerin Sağlığını Koruma ve İş Emniyeti Nizamnamesi
4)11.10.1943 tarih ve 2/20378 sayılı İş Müddetleri Nizamnamesi 5)22.7.1948 tarih ve 3/7869 sayılı Ağır ve Tehlikeli İşler Tüzüğü 6)12.8.1952 tarih ve 3/15556 sayılı Parlayıcı, Patlayıcı, Tehlikeli ve Zararlı Maddelerle Çalışan İş Yerleri ve İşlerde Alınacak Tedbirler Hakkında Tüzük
7)28.5.1953 tarih ve 4922 sayılı Maden İşletmelerinde Alınacak Emniyet Tedbirleri Hakkında

Tüzük

Bu dönemde çalışma hayatının ve işçi-iÅŸ veren münasebetlerinin düzenlenmesi, işçilerin maruz kaldıkları toplumsal risklere karşı güvenlik altına alınması amacıyla resmi bir teÅŸkilâtın meydana gelmesine dair Kanunlar çıkarılmaya baÅŸlanmıştır. 28.1.1946 tarihinde işçi saÄŸlığı ve iÅŸ güvenliÄŸini saÄŸlama ödevini bu Bakanlık eliyle yürütmeye baÅŸlamıştır. Bakanlığın kurulmasından önce 9.7.1945 tarih ve 4792 Sayılı Kanunla “İşçi Sigortaları Kurumu” kurulmuÅŸtur. Öte yandan 27.6.1945 tarih ve 4772 Sayılı Kanunla “İşçi Sigortalan Kurumu” kurulmuÅŸtur. Öte yandan 27.6.1945 tarih ve 4772 Sayılı Kanunla “Ä°ÅŸ Kazalarıyla Meslek Hastalıkları ve Analık Sigortaları Kanunu” yürürlüğe konmuÅŸtur.

Ä°nceleme konusu açısından önemli bir hukuki metin niteliÄŸi taşıyan “Sanayii ve Ticarette Ä°ÅŸ TeftiÅŸi Hakkındaki 81 numaralı Milletlerarası SözleÅŸme” 13.12.1950 tarihli 5690 Sayılı Kanunla yürürlüğe girmiÅŸtir. Bu sözleÅŸme, gerek iÅŸ teftiÅŸi teÅŸkilâtı ve gerekse teftiÅŸin yürütülmesi konusunda getirdiÄŸi hükümlerle iÅŸ güvenliÄŸi mevzuatında temel kaynaklardan biri olma niteliÄŸini korumaktadır.

Daha sonraları 3008 sayılı Ä°ÅŸ Kanunu, 28.7.1967 tarih ve 931 Sayılı Kanunla yürürlükten kaldırılmıştır. Ancak 931 sayılı iÅŸ Kanunu, anayasa mahkemesinin 14.5.1970 tarihli Kararıyla ÅŸekil yönünden iptal edilmesi üzerine 25. 8 1971 tarih ve 1475 sayılı Ä°ÅŸ Kanunu öngörülmüştür. İşçi saÄŸlığı ve iÅŸ güvenliÄŸi ile alakalı tüzük ve yönetmeliklerin büyük bir bölümü 1475 sayılı iÅŸ Kanununa dayanılarak çıkarılmıştır. Gerçekten bu Kanunda iÅŸ güvenliÄŸi teÅŸkilatına (Mad. 67.70, 78-81), iÅŸ sürelerine (Mad. 35 vd., 61vd.), iÅŸ yerinin güvenliÄŸi konusunda teÅŸkilatlanmasına (Mad.75) Ä°ÅŸ verenlerin bu konudaki cezai sorumluluÄŸuna (Mad. 100- 104 – 106) iliÅŸkin kurallar hükme baÄŸlanmıştır.

DiÄŸer taraftan 17.7.1964 tarihinde yürürlüğe konan 506 sayılı Sosyal Sigortalar Kanunu ile 1945 yılında çıkarılan ve çeÅŸitli risklere karşı işçilere sosyal güvenlik getirmiÅŸ Kanunlar tek bir Kanunda birleÅŸtirilmiÅŸtir. Ä°ÅŸ kazaları ve Meslek Hatalıkları Sigortası tarafından işçilere ve hak sahiplerine saÄŸlanacak yardım ve ödemeler, adı geçen Kanun’ un 11′ inci ve diÄŸer maddelerinde düzenlenmiÅŸtir.

Yeni Çıkarılan Mevzuat

1475 sayılı eski iÅŸ kanunumuz yerini, Resmi Gazetede 10.06.2003 tarih ve 25134 sayı ile yayınlanan 4857 sayılı yeni Ä°ÅŸ Kanunumuza bırakmıştır. 4857 sayılı Ä°ÅŸ Kanun’umuzda Ä°ÅŸ SaÄŸlığı ve GüvenliÄŸine iliÅŸkin hükümler BeÅŸinci Bölüm’de toplanmıştır. Yeni kanunumuz ve bu çerçevede gelen bir baÅŸka yenilik ise Ä°ÅŸ SaÄŸlığı ve GüvenliÄŸine iliÅŸkin AB mevzuatı uyumlaÅŸtırma çalışmalarıdır.

1475 Sayılı Ä°ÅŸ Kanunu‘na göre çıkartılmış olan tüzük ve yönetmeliklerden farklı olarak 4857 sayılı Ä°ÅŸ Kanunu’na göre çıkartılmış tüm yönetmeliklerdeki en büyük ve en önemli yeniliklerden biri de, iÅŸverenlere iÅŸyerlerinde “Risk DeÄŸerlendirme”‘si yapma ve alınan sonuçlara göre gerekli saÄŸlık ve güvenlik önlemlerini belirlenme zorunluluÄŸunun getirilmiÅŸ olmasıdır. 4857 sayılı Ä°ÅŸ

Kanunu’nun 78. maddesine göre çıkartılan yönetmeliklere göre iÅŸveren;

-İşyerinde risklerden özel olarak etkilenebilecek işçi gruplarının durumunu da kapsayacak şekilde sağlık ve güvenlik yönünden risk değerlendirmesi yapmakla,

-Risk değerlendirmesi sonucuna göre, alınması gereken koruyucu önlemlere ve kullanılması gereken koruyucu ekipmana karar vermekle,

-Patlayıcı ortamdan kaynaklanan özel risklerin değerlendirmesini yapmakla,

-Kanserojen ve mutajen maddelere maruziyet riski bulunan işlerde çalışanların, bu maddelere maruziyet şekli, maruziyet miktarı ve maruziyet süresinin belirlenerek risk değerlendirmesi yapmakla,

-İşyerinde tehlikeli kimyasal madde bulunup bulunmadığını tespit etmek ve tehlikeli kimyasal madde bulunması halinde risk değerlendirmesi yapmakla,

-Asbest tozuna maruziyet riski bulunan çalışmalarda, asbestin türü ve fiziksel özellikleri ile çalışanların maruziyet derecesini dikkate alarak risk değerlendirmesi yapmakla,

-Mekanik titreşime maruziyetten kaynaklanan risklerin belirlen­mesi ve değerlendirilmesini yapmakla,

Bireysel risk faktörlerinin belirlemesini yapmakla,

Gürültüden kaynaklanan risklerin belirlenmesi ve değerlendiril­mesini yapmakla yükümlüdür.

9 Aralık 2003 tarih ve 25311 sayı ile Resmi Gazetede yayınlanan Ä°ÅŸ SaÄŸlığı ve GüvenliÄŸi YönetmeliÄŸi’nin 7. maddesi gereÄŸince iÅŸveren, iÅŸyerindeki saÄŸlık ve güvenlik risklerini önlemek ve koruyucu hizmetleri yürütmek üzere, iÅŸyerinden bir veya birden fazla kiÅŸiyi görevlendirmek zorundadır. SaÄŸlık ve güvenlikle görevli kiÅŸiler, iÅŸyerinde bu görevlerini yürütmeleri nedeniyle hiçbir ÅŸekilde dezavantajlı duruma düşmezler. Bu kiÅŸilere, söz konusu görevlerini yapabilmeleri için yeterli zaman verilir. Ä°ÅŸyerinde bu görevleri yürütebilecek nitelikte personel bulunmaması halinde, iÅŸveren dışarıdan bu konuda yeterlik belgesi olan uzman kiÅŸi veya kuruluÅŸlardan hizmet alır. Görevlendirilen kiÅŸiler veya dışarıdan hizmet alınan kiÅŸi veya kuruluÅŸların sayısı; iÅŸyerinin büyüklüğü, maruz kalınabilecek tehlikeler ve işçilerin iÅŸyerindeki dağılımı dikkate alınarak, koruyucu ve önleyici çalışmaların organizasyonunu yapmaya ve yürütmeye yeterli olacaktır.

İşverenin yeterli mesleki bilgi, beceri ve donanıma sahip olması halinde, işyerinin büyüklüğü, işin niteliği ve işçi sayısı dikkate alınarak bu maddenin bendinde belirtilen hususların yerine getirilmesi sorumluluğunu kendisi üstlenebilir.

İş sağlığı ve güvenliği konularında hizmet verecek kişi ve kuruluşların nitelikleri ve belgelendirilmesi ile işverenin sorumluluğu hangi hallerde üstlenebileceği ile ilgili usul ve esaslar Çalışma ve Sosyal Güvenlik Bakanlığı tarafından belirlenir.

Sanayiden sayılan ve devamlı olarak en az elli işçi çalıştıran ve altı aydan fazla sürekli işlerin yapıldığı işyerlerinde işverenler, iş güvenliği önlemlerinin sağlanması bakımından bir veya daha fazla mühendis veya teknik eleman görevlendirmekle yükümlüdürler. 20.01.2004 tarih ve 25352 sayı ile Resmi Gazetede yayınlanan İş Güvenliği ile Görevli Mühendis veya Teknik Elemanların Görev, Yetki ve Sorumlulukları ile Çalışma Usul ve Esasları Hakkında Yönetmelik ile İş Güvenliği Sorumlusunun çalışma usul ve esasları düzenlenmiştir, bu yönetmeliğe göre aşağıdaki şartlara uymaları durumunda iş güvenliği uzmanlığı yapabilirler, iş güvenliği uzmanında;

Üniversitelerin kimya, makine, maden, jeoloji, metalürji, endüstri, elektrik, elektronik, inşaat, fizik, jeofizik, bilgisayar, tekstil, petrol, uçak, gemi, çevre, gıda mühendisliği ve mimarlık bölümleri ile ziraat fakültelerinin tarım makineleri bölümünden mezun olmaları,
Üniversitelerin, iş sağlığı ve güvenliği bölümleri, kimyagerlik, fizik, jeofizik ve jeoloji bölümleri ile teknik eğitim fakültelerinden mezun olma şartı aranacaktır.

Ä°ÅŸverenler, iÅŸyerindeki saÄŸlık ve güvenlik risklerini önlemek ve koruyucu hizmetleri yürütmek üzere, iÅŸyerinden bir veya birden fazla kiÅŸiyi “Ä°ÅŸ GüvenliÄŸi Sorumlusu” olarak görevlendirmekle yükümlüdürler. Yada iÅŸveren, dışarıdan bu konuda yeterlik belgesi olan uzman kiÅŸi veya kuruluÅŸlardan hizmet alır. Ayrıca, saÄŸlık ve güvenlikle görevli kiÅŸiler, iÅŸyerinde bu görevlerini yürütmeleri nedeniyle hiçbir ÅŸekilde dezavantajlı duruma düşmezler. Bu kiÅŸilere, söz konusu görevlerini yapabilmeleri için yeterli zaman verilir. Ä°ÅŸverenler, gerekli ÅŸartlara uyan iÅŸ güvenliÄŸi uzmanı veya uzmanları ile yönetmeliÄŸin ekindeki formata uygun sözleÅŸme yaparak bir nüshasını Ä°ÅŸ SaÄŸlığı ve GüvenliÄŸi Genel Müdürlüğe göndermekle yükümlüdürler.

İş Güvenliği Uzmanımın sertifika eğitimleri ve sınavları, Çalışma ve Sosyal Güvenlik Eğitim ve Araştırma Merkezi (ÇASGEM) tarafından yürütülür.

İş Güvenliği Uzmanlarının sınıflandırması yapılmıştır;

A Sınıfı İş Güvenliği Sertifikası; en az üç yıl teftiş yapmış İş Müfettişleri, en az on yıl İş Sağlığı ve Güvenliği Merkezinde çalışmış mühendis veya teknik elemanlara istekleri halinde ve en az sekiz yıl iş sağlığı ve güvenliği alanında çalıştığını belgeleyen mühendis veya teknik elemanlara sınavda başarılı olmaları halinde,

B sınıfı sertifikaya sahip en az üç yıl görev yaptığını belgeleyen mühendis veya teknik elemanlara sınavda başarılı olmaları halinde,

B Sınıfı İş Güvenliği Sertifikası; en az üç yıl iş güvenliği ile ilgili olarak görev yaptığını belgeleyen mühendis veya teknik elemanlara sınavda başarılı olmaları halinde,

C sınıfı sertifikaya sahip en az üç yıl görev yaptığını belgeleyen mühendis veya teknik elemanlara sınavda başarılı olmaları halinde,

C Sınıfı İş Güvenliği Sertifikası; bakanlıkça düzenlenen sertifika eğitim programlarına katılan ve eğitim sonunda düzenlenecek sınavda başarılı olan mühendis ve teknik elemanlara verilir.

İş Güvenliği Uzmanlarının çalışacağı yerler belirlenmiştir;

A sınıfı sertifika sahibi olanlar bütün işyerlerinde,
B sınıfı sertifika sahibi olanlar I. inci, II. İnci, III. Üncü risk guruplarında,
C sınıfı sertifika sahibi olanlar I. inci, II. İnci, III. Üncü ve IV.üncü risk guruplarında görev yaparlar.

İş Güvenliği Uzmanının çalışma süresi belirlenmiştir;

I inci, II nci Risk Gruplarında yer alan ve 500 ve daha fazla işçi çalıştırılan işyerlerinde tam gün çalışacak en az bir iş güvenliği uzmanı görevlendirilecektir.

IV üncü ve V inci Risk Gruplarında yer alan ve 300 ve daha fazla işçi çalıştırılan işyerlerinde tam gün çalışacak en az bir iş güvenliği uzmanı görevlendirilecektir.

Görevlendirilecek iş güvenliği uzmanlarının, işyerinde yapılan esas işin niteliğine uygun meslekten olmasına özen gösterilecektir.

Ä°ÅŸyerlerinin, iÅŸ saÄŸlığı ve güvenliÄŸi açısından hangi risk grubuna gireceÄŸi Sosyal Sigortalar Kurumu iÅŸ kazaları ve meslek hastalıkları istatistikleri de göz önünde bulundurularak; Ä°ÅŸ SaÄŸlığı ve GüvenliÄŸi Genel Müdürü baÅŸkanlığında, SaÄŸlık Bakanlığı, Sanayi Bakanlığı, Sosyal Sigortalar Kurumu BaÅŸkanlığı, Ä°ÅŸ TeftiÅŸ Kurulu BaÅŸkanlığı ile en çok üyeye sahip işçi sendikaları konfederasyonu, Türkiye Ä°ÅŸveren Sendikaları Konfederasyonu, Türk Tabipleri BirliÄŸi ile Türk Mühendis ve Mimar Odaları BirliÄŸinden birer temsilcinin oluÅŸturduÄŸu bir komisyonun görüşleri doÄŸrultusunda her yıl Åžubat ayında Çalışma ve Sosyal Güvenlik Bakanlığı’nca belirlenecektir.

Kaynak: Kadim Dostlar ™ Forum

Bu içerik 29.08.2009 tarihinde Hale tarafından, KiÅŸisel GeliÅŸim ve Kariyer Planlama bölümünde paylaşılmıştır ve 3195 kez okunmuştur. Bu içeriğin devamında incelemek isteyebileceğiniz 0 adet mesaj daha bulunmaktadır.

İş Güvenliği Mevzuatı | İşçi Sağlığı Ve İş Güvenliği Konusundaki Gelişmeler orjinal içeriğine ulaşmak için tıklayın ...