Bilgi Bankamız 62 Kategoride, 9052 Makale ve Konu Anlatımı içermektedir. Son Güncelleme: 27.01.2020 06:06

[Ä°catlar ve KeÅŸifler] Saat | Saatin Tarihçesi – Mekanik Saatler – Elektrikli Saatler – Kuvars Kristalli Saatler – Küçük Mekanik Saatler – Kol Sa..


İçerik Hakkında Bilgi

  • Bu içerik 11.09.2009 tarihinde Hale tarafından, Dünya CoÄŸrafyası | Ä°catlar ve KeÅŸifler bölümünde paylaşılmıştır ve 2588 kez okunmuştur.
    Kaynak: Kadim Dostlar ™ Forum

İçerik ve Kategori Araçları


Saat

Saat, zamanın ölçülmesinde kullanılan alet­tir.


Saatlerin ana parçaları, eşit zaman aralık­larında düzenli hareketler yapan bir zaman sayma düzeneği ile hareket sayısını kaydeden sayma mekanizmasıdır.

Örneksel ya da ana­log saatler, zamanı ibreler (kollar) yardımıyla gösterir; ibreler, zaman aralıklarına bölün­müş bir kadranın üzerinde döner (örneksel, benzer demektir; kolların hareketi zamanın geçişini temsil eder). Sayısal ya da dijital saatler ise zamanı sayılarla gösterir; bu göste­rim genellikle sıvı kristallerle sağlanır. Zaman aralıkları (örneğin saat başları) bazen bir zil sesiyle ya da bir elektronik devrenin çıkardığı sesle ayrıca vurgulanabilir.


Mekanik Saatler

Mekanik saatlerde, saati gösteren kola akrep denir; akrep, her 12 saatte bir kez, yani günde iki kez kadranı dolanır. Dakikayı gösteren ve akrepten daha uzun olan kola yelkovan denir; yelkovan saatte bir kez, yani günde 24 kez kadranı dolanır. Saniyeleri gösteren kol ise, genellikle değişik renkli uzun bir kol biçimin­dedir ve bu kol da hızla kadranın üzerinde döner; ama saniyeleri göstermek için, ana kadranın bir kenarına yerleştirilmiş ayrı bir küçük saniye kadranı ve minik bir saniye kolundan da yararlanılabilir. Saniye kolu dakikada bir kez kadranı dolanır.

Kolların farklı hızlarda hareket edebilmesi­ni saÄŸlamak için, bu kolların takılı oldukları miller birbirine zaman diÅŸlileri denen bir dizi diÅŸli çarkla baÄŸlanmıştır. Çapları ve diÅŸ sayıları farklı olan bu çarkların diÅŸleri birbirine geçecek, yani birbirini kavra­yacak durumdadır. DiÅŸ sayılarının farklı ol­ması, millerin farklı hızlarda dönmesini sağ­lar. EÄŸer iki diÅŸli çarktan birinin 10, öbürünün ise 50 diÅŸi varsa, bu iki diÅŸli birbirini kavradı­ğında, büyük diÅŸlinin her dönüşüne karşılık küçük diÅŸli beÅŸ kez döner; çünkü bu iki diÅŸlinin birbirine hız aktarma oranı 10/50, yani 1/5’tir. Demek ki, 1/60 oranını verecek bir diÅŸ sayısı seçilerek, dakika ve saat kolları­nın birbirlerine göre doÄŸru hızlarda hareket etmesi saÄŸlanabilir.

Saatin işlemesi için, zaman dişlilerini çalış­tıracak bir enerji kaynağına gerek vardır. Bu, asılı durumdaki bir ağırlık, bir yay ya da elektrik olabilir. Sarkaçlı ya da zemberekli saatler kurulurken ağırlığı yukarıya kaldır­mak ya da yayı sıkıştırmak için yapılan iş, yükseltilmiş ağırlıkta ya da sıkışmış yayda potansiyel enerji olarak depolanır ve daha sonra bu enerji yavaş yavaş serbest bırakıla­rak çark takımı çalıştırılır. Bu potansiyel enerji saati en az 24 saat çalıştır­maya yeter.

Buraya kadar anlatılan kadarıyla zaman dişlilerinin zamanı sayma özelliği yoktur. Eğer kurulu bir saatin ağırlığı ya da yayı herhangi bir sınırlama olmaksızın aniden serbest bırakılırsa, kollar denetimsiz bir biçimde hızla döner ve 24 saatlik gün birkaç saniye içinde tükenip biter Bunu önlemek için, enerjinin az miktarlarda ve düzenli aralıklarla serbest bırakılması gerekir. Bu, saatin zaman sayma düzeneğine, örneğin sarkacına bir eşapman bağlanarak gerçekleştirilir. Eşapman, bir eşapman çarkı ile bu çarkın üzerinde yer alan bir mandaldan oluşur. Eşapman çarkı bir dizi dişli çark tarafından döndürülür, mandal ise eşapman çarkını tutup bırakarak bu çarkın adım adım, diş diş dönmesini sağlar. İleri doğru her hareketinde eşapman çarkının bir dişi, maşa denen çapa biçimli mandalın ucuna takılır. Diş maşayı hafifçe iter, maşa da bu hareketi sarkaca aktararak sarkacın salınmasını sağlar. Eşapman çarkının dönme hareketi devam eder, diş iterek maşa­dan kurtulur, ama bu kez ardından gelen diş maşaya takılır ve böylece aynı şeyler yinele­nerek sürüp gider.

Eşapman çarkı da zaman sayma mekaniz­masının bir parçasıdır. Sarkacın her salınımı eşapman çarkını bir diş ilerletir; böylece, eğer eşapman çarkının üzerinde 60 diş varsa, sarkacın her 60 salınımında çark bir tam dönüş yapmış olur. Eğer eşapman çarkı sani­ye koluna doğrudan doğruya bağlıysa ve sarkaç bir tam salınımını 1 saniyede yapıyor­sa, o zaman saniye kolu da kadranı her 60 saniyede bir kez dolanır.

Sarkacın ileri-geri bir tam salınım yapma süresi (periyodu), takılı olduÄŸu eksen ile ucundaki ağırlığın merkezi arasındaki uzunlu­ğa baÄŸlıdır; bu uzunluk ne kadar büyükse salınım süresi de o ölçüde uzun olur. Demek ki, sarkaç basit ama doÄŸru sonuç veren bir zaman sayma aracıdır. Ä°ngil­tere’de Londra’daki parlamento binasında bulunan ünlü Big Ben saatinin sarkacı 4 metre uzunluÄŸundadır, periyodu ise 4 saniyedir; alanlarda kurulu olan saat kulelerindeki saat­lerin ve evlerde kullanılan duvar saatlerinin sarkaçlarının uzunluÄŸu 25 cm. periyotları ise 1 saniyedir. Saatin ileri gitmesi ya da geri kalması durumunda, sarkacın ucundaki ağır­lık bir vida yardımıyla çubuÄŸun üzerinde yukarı ya da aÅŸağı kaydırılarak saatin duyarlı­lığı yeniden ayarlanır. ÖrneÄŸin, periyodu 1 saniye olan bir sarkacın uzunluÄŸu yaklaşık 990 milimetredir. Bu uzunluÄŸun 0,025 mm ar­tırılması saatin günde 1 saniye geri kalmasına neden olur.


Sarkaçlı saatlerin ayarının bozulmasının baÅŸlıca nedeni sıcaklık deÄŸiÅŸimleridir. EÄŸer metal bir çubuk ısıtılırsa genleÅŸir (uzar); soÄŸutulursa tam tersine, büzülür (kısalır). Saat sarkaçlarının çubuÄŸundaki benzer deÄŸi­şiklikler saatin geri kalmasına ya da ileri gitmesine yol açar. Bunun üstesinden gelme­nin bir yolu, sarkaç çubuÄŸunu genleÅŸme mik­tarları farklı iki metalden yapmaktır; böylece iki farklı genleÅŸme miktarı birbirini “‘götürebi­lir” ve ağırlığın eksenden hep aynı uzaklıkta kalması saÄŸlanır. Daha ucuz bir yöntem de, çubuÄŸu çok az, önemsenmeyecek düzeyde genleÅŸen bir alaşımdan, örneÄŸin invar çeliÄŸinden yapmaktır.

Elektrikli Saatler

Elektrik hem önemli bir enerji kaynağıdır, hem de bir elektrik kaynağından zaman say­ma düzeneği olarak yararlanılabilir. Kent şebekesinden evlere beslenen alternatif saniyede 100 ya da 120 kez yön değiştirir ve bu nedenle de frekansı 50 ya da 60 hertzdir (1 hertz, saniyede 1 çevrime eşittir). Bu tür bir şebekeye bağlı bir senkron (eşzamanlı) elektrik motorunun birim zamandaki dönme (devir) sayısı akımın frekans değerine eşittir. Bu nedenle senkron motorlar zaman sayma işlevi üstlenebilir ve uygun dişli çarkların yardımıyla bir saatin kollarını doğru hızlarda döndürebilir. Ama günümüzde kent şebeke­sinden beslenen elektrikli saatlerin yerini pille çalışan kuvars kristalli saatler almaktadır. Senkron saatler ise daha çok video aygıtların­da, merkezi ısıtma programlayıcılarında ve kent şebekesinden beslenen öbür elektrikli aygıtlarda kullanılmaktadır.

Sanayi ve ticarette merkezi sistemlerden yaygın olarak yararlanılır. Bu sistemde zaman sayma düzeneği bir sarkaçtır. Sarkaç, sıradan sarkaçlı saatlerde olduğu gibi bir dişli çarkı hareket ettirir. Bu çark her bir tam dönüşün­de bir mandalı serbest bırakır ve mandal düşerek sarkaca bir itme sağlar. Bu mandal aynı zamanda bir elektromıknatısı da harekete geçirir; elektro­mıknatıs mandalı üst konumuna geri döndü­rür ve dakika kolunu yarım dakika ilerletir. Elektrik darbesi binadaki ana saate bağlı bütün öbür saatlerin kollarını da eşzamanlı olarak ve aynı ölçüde hareket ettirir. Bu sistemde elektrikten bir zaman sayma düze­neği olarak değil, elektromıknatısı işletmek ve saat kollarını hareket ettirmek için yalnızca bir enerji kaynağı olarak yararlanılır.

Kuvars Kristalli Saatler

Pille çalışan elektrikli saatlerde, elektrik za­man sayma düzeneği olarak işlev görmez; bu işi bir kuvars kristali yerine getirir. Kuvars bol bulunan bir mineraldir ve doğada çok farklı biçimlerde bulunur. Saat yapımında kullanı­lan kristallerin çok katışkısız, saf halde olması gerekir; bu kadar saf kristaller doğada pek bulunmaz, bu nedenle de insanlarca yapay olarak üretilir. Belirli büyüklükteki bir kuvars kristalinin doğal bir titreşim frekansı vardır. Saatlerde kullanılan kristallerin frekansı yak­laşık 1 milyon hertzdir. Kuvars kristalin yüze­yine elektrotlar (metal kontaklar) iliştirilirse, bir elektronik devrenin yardımıyla kristaldeki titreşimler sayılabilir. Ama kristaldeki titreşim frekansı zaman ölçümü açısından çok yüksektir; bu nedenle bu fre­kans elektronik ve mekanik yöntemlerle azal­tılır ve saat kollarını döndüren bir kademeli motora uygulanır. Örneğin, bir kristalin 1 milyon hertzlik frekansı milyonda birine indirgenerek saniyede 1 titreşim yapacak duruma getirilebilir. Kristal titreşimleri o kadar düzenlidir ki, kuvars kristalli saatlerin bazıları 10 yılda yalnızca 1 saniye ileri gider ya da geri kalır.

Küçük Mekanik Saatler ve Kol Saatleri

Masa, cep ya da kol saati gibi küçük mekanik saatlerde, zaman sayacı olarak sarkaç kullanı­lamaz; çünkü en küçük bir sarsıntı sarkacın çalışma düzenini ve ayarını bozar. Bu nedenle bu tür saatlerde balans çarkı kullanılır. Bu, sürekli olarak tek bir yönde dönmek yerine, yön deÄŸiÅŸtirerek önce bir yana, sonra öbür yana dönerek hareket eden çember biçimli bir çarktır. Balans çarkı, içeriden çok ince bir ya­ya, bazen pandül de denen balans yayı’na tutturulmuÅŸtur. Balans çarkı belirli bir yönde dönerken balans yayı gerilir ya da bir baÅŸka deyiÅŸle kendi üstüne “sarılır”; bu sırada çark da yavaÅŸlayıp durur ve yay sarımlarının açıl­maya baÅŸlamasıyla birlikte çarkın dönme yö­nü deÄŸiÅŸir. Balans çarkına herhangi bir enerji beslemesi olmazsa çarkın salınımı, yani ileri-geri hareketi kısa bir süre sonra durur. Ä°ÅŸte bu enerjiyi zemberek denen ve kurularak sıkıştı­rılan bir yay saÄŸlar ve zembereÄŸin hareketi, sarkaçlı saatlerde olduÄŸu gibi bir eÅŸapmanın aracılığıyla balans çarkına aktarılır.

Balans çarkının dengesi çok iyi ayarlanma­lıdır (balans sözcüğü Türkçe’ye “denge” anla­mına gelen Fransızca bir sözcükten geçmiş­tir). Merkezinden tutturulduÄŸunda, çarkın hiçbir kesimi öbür bölümlerine oranla daha ağır ya da daha hafif olmamalıdır. (Aynı durum otomobil tekerlekleri için de geçerlidir ve bunun için tekerleklere “balans ayarı” yapılır.) Balans çarkları genellikle saniyede 2,5 salınım, yani saatte 9.000 salınım yapacak biçimde tasarımlanır (bu tür bir saatte 1 saniyede 5 “tik” sesi duyulur). Balans çarkı­nın hızı, balans yayının çalışma uzunluÄŸunu deÄŸiÅŸtirmeye yarayan küçük bir kolun yardı­mıyla ayarlanır. Yayın kısaltılması çarkı hız­landırır ve saatin daha hızlı iÅŸlemesini saÄŸlar; yayın uzatılması ise saatin daha yavaÅŸ iÅŸleme­sine neden olur.

Bu tür saatlerdeki eşapman maşasının bir ucunda, eşapman çarkının dişlerine geçen iki tırnak bulunur; bu iki tırnak çarkın diş diş dönmesini sağlar. Maşanın öbür ucu çatal biçimindedir ve bir pim aracılığıyla balans çarkına tutturulmuştur. Böylece maşa balans çarkını belirli aralıklarla iterek bu çarkın salınmasını sağlar, ayrıca ondan aldığı salınım darbeleriyle balans çarkını itmeyi sürdürür. Maşanın balans çarkına tutturulduğu pim, zor aşınan, sürtünmeyi azaltmak için yüzeyi önemli ölçüde perdahlanabilen bir değerli taş olan yakuttan yapılır.

Kuvars Kristalli Kol Saatleri

Kuvars kristalli bir kol saatinin mekanizması­na modül denir. Bu saatlerde zaman sayma düzeneÄŸi, 32.768 hertzlik bir frekansla titre­şen, kâğıt inceliÄŸinde bir yapay kuvars yapra­ğıdır. Saatin enerji kaynağı ise, yaÅŸam süresi en az bir yıl olan düğme pildir. Kuvars krista­line enerji, bir silisyum mikroçipine yerleÅŸti­rilmiÅŸ çok sayıdaki elektronik devre elema­nından (transistörler, dirençler ve sığaçlar) oluÅŸan bir tümleÅŸik (entegre) devre aracılığıy­la gönderilir. Bu tümleÅŸik devre saatin “bey­ni” görevini görür ve pilden aldığı enerjiyle kuvars kristalini titreÅŸim halinde tutar. Her titreÅŸimde, kuvars kristali tümleÅŸik devreye bir vuru gönderir; tümleÅŸik devre, “bölme” denen bir süreçle bu vuruları saniyede 1 vuru­ya indirger.

Saatin bundan sonraki mekanizması göster­genin tipine bağlıdır: Örneksel tipteki saatin küçük bir kademeli motoru vardır. Kademeli motor küçük bir elektromagnetik aygıttır ve motorun rotor denen bir döner parçası vardır. Tümleşik devreden gelen her vurunun etkisiy­le rotor döner ve bu dönme hareketi bir dizi dişli aracılığıyla saatin kollarına iletilir.

Sayısal göstergeli saatlerde ise kademeli motor yoktur. Örneksel saattekinden daha büyük olan tümleşik devre sıvı kristalli göster­geyi denetler ve ona zamanı göstermesi için gerekli bilgiyi iletir.

Zaman Standartları

Zamanın doÄŸru olarak ölçülmesinden ilk ya­rarlananlar, gemilerin seyir görevlileri oldu. 1530’da Hollandalı bilgin Gemma Frisius, kalkış limanındaki zamana göre doÄŸru olarak ayarlanmış bir saatin gemide bulundurulması durumunda, seyir görevlisinin GüneÅŸ tam öğlen konumundayken bu saatten zamanı okuyarak kaç boylam derecesi yol alındığını bulabileceÄŸini göstermiÅŸti. Ama bunun için çok duyarlı saatlere gereksinim vardı; bu amaçla yarışmalar düzenlendi ve duyarlı bir saat geliÅŸtireceklere büyük ödüller vaat edil­di. Sonunda 1735’te Yorkshire’lı saat yapım­cısı John Harrison, 1 Numara adını verdiÄŸi zemberekli kronometresini yaptı. Bunu, oÄŸlu William’ın Ä°ngiltere ile Jamaika arasında ya­pılan bir deniz yolculuÄŸunda denediÄŸi ünlü 4 Numara kronometresi izledi. Ä°stenen sonu­ca ulaşılmıştı. Bugün ise konum belirlemek için iÅŸaret kulelerinden ya da yapma uydular­dan alınan radyo sinyallerinden yararlanıl­maktadır.
Uzay yolculuklarının baÅŸlamasıyla, zamanı son derece duyarlı ve doÄŸru olarak ölçen saatler yapılmaya baÅŸlanmıştır. Uzay araçları çok hızlı yol aldığından ve çok uzaklara gidebildiÄŸinden, uzay aracının öngörülen uzay noktasına hiçbir sapma göstermeksizin ulaÅŸabilmesi için bilgisayarların uçuÅŸ rotaları­nı ve hızlarını sürekli olarak denetlemesi gerekir. Bu alanda geliÅŸtirilen en duyarlı saatler sezyum demetli atom saatleridir; bu saatlerin hata oranı 1 milyon yılda 1 saniye­den daha azdır. Öbür saatler de sezyumlu saatlere göre ayarlanabilir. Ä°lk sezyumlu saat 1955’te Ä°ngiltere’deki Ulusal Fizik Laboratuarı’nda kullanıldı. Bugün bunlardan binler­cesi dünyanın çeÅŸitli yerlerinde kullanılmakta­dır; bazıları uçaklara ve uydulara yerleÅŸtiril­miÅŸtir.

Sezyumlu saatler uzun menzilli radyo sin­yalleri göndererek baÅŸka saatleri de denetle­yebilir. ÖrneÄŸin, Ä°ngiltere’de Ulusal Fizik Laboratuarı’ndaki sezyumlu saatin 1.000 km uzaÄŸa radyo sinyalleri gönderen bir vericisi vardır; yani bu ülkedeki bütün saatler bu atom saatinin menzili içindedir.

Çeşitli ülkelerde telefon şirketlerinin sun­duğu saat bildirme servisleri genellikle sez­yumlu saatlere göre ayarlanır. Sözcükler bil­gisayarın belleğinde sayısal olarak depolanır ve zamana ilişkin duyurular spikerce kaydedi­len sözcüklerden elektronik olarak derlenir.

Zaman Ölçümünün Tarihsel Gelişimi

Mekanik saatlerin bulunmasından önce, ma­nastırlarda ve kalelerde zamanı duyurmak için çanlar kullanılırdı. Çanı çalacak görevli zamanı güneş saatinden, kum saatinden ya da su saatinden belirlerdi. Ama bunlar pek fazla güvenilebilecek aygıtlar değildi.

Avrupa’da ilk mekanik saatler 13. yüzyılda ortaya çıktı; bunları yapanlar demirci ustala­rıydı. Bu saatler ağırlıkla çalıştıklarından ve ayrıca çok sık kurma gereÄŸini ortadan kaldır­mak için kilise kulelerine ya da yüksek binala­rın çatılarına yerleÅŸtirilirdi. Önceleri bunların kadranı ya da akrep ve yelkovan kolları yok­tu; zamanı bir çanın çalmasıyla duyururlardı. Dünyanın hâlâ iÅŸleyen en eski saati Ä°ngiltere’ de Salisbury Katedrali’ndedir. (Bu saat 1386 dolaylarında yapılmış ve 500 milyon kezden daha çok “tik-tak”ladıktan sonra 1956’da el­den geçirilmiÅŸtir.) Ä°lk ev saatleri kule saatleri­nin küçültülmüş türleriydi ve bunlann da du­varda yüksek bir yere yerleÅŸtirilmesi gerekirdi.

15. yüzyılın ortalarında zemberek sistemi­nin bulunmasıyla daha küçük saatlerin yapıla­bilmesi olanaklı oldu. 1500 dolaylarında Peter Henlein adındaki bir Alman çilingir taşınabi­lir türden ilk saati yaptı. Bu saatlerin kadranı üzerinde yalnızca saat kolu (akrep) vardı; da­kika kolu (yelkovan) ise ancak 1670’te ortaya çıktı. Ä°lk taşınabilir saatler özel keselerde taşı­nıyordu.
1582’de Galileo sarkacın zamanı sayabilme özelliÄŸini fark etti ve 1656’da Hollandalı as­tronom Christiaan Huygens bu ilkeyi saatlere uyguladı. Bu buluÅŸ saat yapımcılığının hızla yaygınlaÅŸmasına yol açtı. O dönemde yapılan saatlerin sarkaçları kısaydı ve ağırlıkla çalışıyordu. Saatler ahÅŸap bir kutu içine yerleÅŸtirili­yor ve duvara asılıyordu. 1670’te Ä°ngiliz saat yapımcısı William Clement, salınımını bir sa­niyede tamamlayan (periyodu bir saniye olan) uzun sarkacı geliÅŸtirdi. Daha sonra da uzun sarkaç ve ağırlığın bir kutunun içine alınma­sıyla, uzun kutulu saatler ortaya çıktı.

Ä°ngiliz saatleri 17. ve 18. yüzyılda Kuzey Amerika’da kullanıldı, ama Bağımsızlık Savaşı’ndan (1775-83) sonra Amerikalı saat ya­pımcıları kendilerine özgü saat türleri geliÅŸtir­meye giriÅŸtiler. 1802’de ünlü saat ustası dört kardeÅŸten biri olan Simon Willard (1753-1848), banco (bir tür çalgı) saatin patentini aldı. Bu, banço biçimindeki bir kutu içine yer­leÅŸtirilmiÅŸ uzun sarkaçlı bir duvar saatiydi. Banço saatler bir kez kurulduktan sonra sekiz gün durmadan iÅŸliyor ve oldukça doÄŸru çalışı­yordu. Ä°lk ucuz saatler 19. yüzyılın baÅŸlarında ABD’de piyasaya sürüldü. Connecticut’lı Eli Terry (1772-1852), bazı hareketli parçaları ahÅŸaptan yapılmış çeÅŸitli konsol ve masa saat­leri yaptı.

Huygens’in 1670’lerin ortalarında balans yayını geliÅŸtirmesi, taşınabilir saatlerin gerçek bir cep saati haline getirilmesini olanaklı kıl­dı. (Ä°ngiliz fizikçi Robert Hooke da 1650’lerin sonunda bu tür bir saat yapmış olduÄŸunu ileri sürmüştür.) Balans yayının bulunmasıyla, ba­lans çarkının doÄŸruluk ve güvenilirlik oranı büyük ölçüde arttı. Bir baÅŸka büyük geliÅŸme de Thomas Mudge’ın 1765’te maÅŸalı eÅŸapmanı geliÅŸtirmesi oldu. MaÅŸalı eÅŸapmanla balans çarkının serbestçe salınımda bulunması olana­ğı doÄŸdu.

Ä°lk ucuz cep saatleri de ABD’de üretildi. Özellikle, Robert H. Ingersoll’un (1859-1928) ürettiÄŸi saatler Ä°ngiltere’de çok tutuldu. Kol saatleri 1890 dolaylarında ortaya çıktı ve bu tür saatleri yıllarca yalnız kadınlar taktı. Ama kol saatleri I. Dünya Savaşı (1914-18) sırasın­da erkekler arasında da yaygınlaÅŸtı ve hızla cep saatlerinin yerini aldı.

Kanadalı W. A. Marrison’ın ABD’deki Bell Laboratuarları’nda kuvars kristalli saati geliÅŸtirmesi zaman ölçümünde yeni bir çığır baÅŸlattı. Bugün artık bu ilkeye göre iÅŸlemeyen pek az saat kalmıştır. Enerjisini bir yıl ya da daha uzun ömürlü minik bir pilden saÄŸlayan bu saatlerin kurulmasına gerek yoktur. Za­manı son derece duyarlı biçimde ölçen kuvars kristaller ve elektronik devreler o kadar kü­çük yapılabilmektedir ki, geleneksel bir saatin hacmi kadarlık bir yere, baÅŸka pek çok iÅŸlevi de yerine getirecek ek devreler yerleÅŸtirilebilmektedir. Kronometre, takvim ve alarm gibi kolaylıkları bulunan saatlere artık herkeste rastlanmaktadır. Radyosu, hesap makinesi, birleÅŸtirilmiÅŸ sayısal ve örneksel göstergesi olan, hatta ayın evrelerini gösteren saatler de yaygınlaÅŸmıştır.

(Visited 3 times, 1 visits today)


Kaynak: Kadim Dostlar ™ Forum

Bu içerik 11.09.2009 tarihinde Hale tarafından, Dünya CoÄŸrafyası | Ä°catlar ve KeÅŸifler bölümünde paylaşılmıştır ve 2588 kez okunmuştur. Bu içeriğin devamında incelemek isteyebileceğiniz 1 adet mesaj daha bulunmaktadır.

[İcatlar ve Keşifler] Saat | Saatin Tarihçesi - Mekanik Saatler - Elektrikli Saatler - Kuvars Kristalli Saatler - Küçük Mekanik Saatler - Kol Saatleri - Zaman Standartları - Zaman Ölçümünün Tarihsel Gelişimi - Saat Çeşitleri orjinal içeriğine ulaşmak için tıklayın ...

Önceki MakaleTarihte Bugün: 9 Aralık | (1992) - Ä°ngiltere Prensi Charles ve Prenses Diana Ayrıldıklarını Açıkladılar Sonraki MakaleBir Çini Ustası | Sıtkı Olçar - Nam-ı DiÄŸer Sıtkı Usta

Bu Makaleyle İlgili Fikirlerinizi ve Görüşlerinizi Diğer Ziyaretçilerle Paylaşabilirsiniz