[Ä°catlar ve KeÅŸifler] Nükleer Denizaltı Nedir? | Nükleer Reaktör Tarafından Güç SaÄŸlanmış Olan Denizaltı – Tarih – Teknoloji – Nükleer Denizaltı Kazal..

Nükleer Denizaltı

Nükleer denizaltı, bir nükleer reaktör tarafından güç sağlanmış olan denizaltıdır. Nükleer denizaltının performans avantajları, geleneksel denizaltılara (genellikle dizel, elektrik vb.) göre dikkate değerdir: nükleer güç, tamamen havadan bağımsız olduğu için geleneksel denizaltılarda gerekli duyulduğu gibi, denizaltının sıklıkla yüzeye çıkma ihtiyacından kurtarır; bir nükleer reaktör tarafından üretilen büyük miktardaki güç, nükleer denizaltıların yüksek hızda, uzun süre kullanılmasına olanak tanır; ve varış noktalarında sadece yiyecek gibi tüketilir malların depolanması gerekir.

Yeni nesil nükleer denizaltılar 25 yıllık ömrü boyunca asla yeniden doldurulma ihtiyacı duymaz. Diğer yandan geleneksel denizaltılarda, elektrik akülerinde depolanan sınırlı güç, en gelişmiş geleneksel denizaltı bile düşük hızda sadece birkaç gün, en yüksek hızda ise sadece birkaç saat denizin altında kalabilir anlamına gelir. Havasız güç sağlamadaki son geliştirmeler bu dezavantajı biraz azaltmıştır. Nükleer teknolojinin yüksek gideri, pek az ülkenin nükleer denizaltılara sahip olabileceği anlamına gelir.

Tarih

BirleÅŸik Devletler, ilk nükleer denizaltı USS Nautilus (SSN-571)’u 1954 yılında denize indirmiÅŸtir. Nautilus, yüzeye çıkmaksızın dünyayı dört aya kadar turlayabilirdi.

Nautilus’un yapımı, BirleÅŸik Devletler Atomik Enerji Komisyonu’nun Deniz Reaktörleri Dalı’ndaki bir grup bilimci ve mühendis tarafından nükleer güç saÄŸlama aracının baÅŸarılı geliÅŸtirimiyle olası kılınmıştır. Temmuz 1951’de, BirleÅŸik Devletler Kongresi dünyanın ilk nükleer güçlü denizaltısının yapımına, kaptan Hyman G. Rickover’ın liderliÄŸi altında izin vermiÅŸtir. Amiral Rickover nükleer denizaltıları fikrini ileri sürmüştü.

Reaktörü yapmak üzere Westinghouse Åžirketi atandı. Denizaltı tamamlandıktan sonra, BaÅŸkan Truman Nautilus’un pruvasında geleneksel ÅŸampanya ÅŸiÅŸesini kırdı. 17 Ocak 1955’te Nautilus, Groton, Connecticut’taki limandan ayrıldıktan sonra tecrübelerine baÅŸladı. Denizaltı 320 ft (yaklaşık 97,5 metre) uzunluÄŸundaydı ve 55 milyon Amerikan Doları’na mal olmuÅŸtu.

1950’lerde, Sovyetler BirliÄŸi de nükleer güçlü denizaltılar geliÅŸtirme konusunda BirleÅŸik Devletler’in arkasından takip etti. Nautilus’un ABD tarafından geliÅŸtirilmesinin kışkırtıcı etkisiyle, nükleer güç saÄŸlama üzerine Sovyet çalışmaları 1950’lerin baÅŸlarında Obininsk’teki Fizik ve Enerji MühendisliÄŸi Enstitüsü’nde, daha sonra Kurçatov Enstitüsü’nün başına geçecek olan Anatoliy P. Alexandrov önderliÄŸiyle baÅŸladı. 1956’da, onun takımı tarafından tasarlanan ilk Sovyet güç reaktörü iÅŸlemsel sınamalara baÅŸladı. Aynı anda, Vladimir N. Peregudov’un önderliÄŸinde bir tasarım takımı, reaktöre ev sahipliÄŸi yapacak tekne üzerinde çalıştı.

Buhar üretimi sorunları, ışınım (radyasyon) sızıntıları ve diÄŸer zorlukları içeren pek çok engeli aÅŸtıktan sonra, bu çabalar üzerinde temellenen Sovyet Donanması’ndaki ilk nükleer denizaltı 1958’de görevine baÅŸladı.

SoÄŸuk SavaÅŸ’ın ilerleyen günlerinde, dört adet Sovyet denizaltı tersanesinin (Severodvinsk’teki Sevmash, St. Petersburg’daki Admilralteyskiye Verfi, Nizhniy Novgorod’daki Krasnoye Sormovo ve Komsomolsk on Amur’daki Amurskiy Zavod) her birinden yaklaşık sayısı 5 ten 10 kadar varan nükleer denizaltılar hizmete sokulmuÅŸtu.

1950’lerin sonlarından 1997’nin sonuna kadar, Sovyetler BirliÄŸi ve ardından gelen Rusya, diÄŸer bütün ülkelerin ürettiÄŸinden daha fazla sayıda, toplam 245 adet nükleer denizaltı yapmıştır.

20. yüzyılda, Birleşik Devletler (ABD) ve Sovyetler Birliği (SSCB) geleneksel denizaltıların kısıtlamalarının üstesinden gelmek amacıyla nükleer denizaltılar yapmak için teknolojiyi takip ediyordu. Nükleer güçlü denizaltılar geçmiş ABD-Sovyet silahlanma yarışının en güçlü göstergelerinden biridir.

Bugün, ÅŸu altı ülke nükleer güçlü stratejik denizaltının herhangi bir çeÅŸidini kullanmaktadır: BirleÅŸik Devletler, Rusya, Fransa, BirleÅŸik Krallık, Çin Halk Cumhuriyeti ve Hindistan. Arjantin ve Brezilya’yı da kapsayan pek çok ülkenin, nükleer güçlü denizaltılar yapmak için geliÅŸmekte olan deÄŸiÅŸik biçimlerdeki tasarıları (projelere) vardır.

BirleÅŸik Krallık’ta, Kraliyet Donanması’na ait bütün eski ve mevcut nükleer denizaltılar Barrow-in-Furness’te yapılmıştır.

Teknoloji

Geleneksel denizaltılar ve nükleer denizaltılar arasındaki ana fark, güç üretim sistemidir. Nükleer denizaltılar bu iÅŸ için nükleer reaktörleri görevlendirir. Biri, mile baÄŸlı olan elektrik motorlarına güç saÄŸlamak için elektrik üretirken diÄŸeri, buhar türbinlerini çeviren buhar gücünü üretmek için reacktörün ısısına bel baÄŸlar. Denizaltılarda kullanılan reaktörler küçük bir reaktörden yüksek miktarda enerji dağıtma olanağı saÄŸlamak için genel olarak yüksek derecede zenginleÅŸtirilmiÅŸ yakıt (sıklıklar %20’den fazla) kullanırlar.

Nükleer reaktör ayrıca, hava kalitesinin bakımı, tuzlu okyanus suyunu damıtarak taze su üretimi, ısı düzeni vb. gibi denizaltının diğer altsistemlerine enerji sağlar. Tüm nükleer deniz reaktörleri günümüzde, yedek bir güç sistemi olarak dizel üreteçlerle birlikte çalışır.

Bu makinalar bir acil ilerleme mekanizmasına elektrik sağlayabildiği kadar, reaktör bozulma ısısı azaltımı için de acil elektrik gücü sağlayabilir.

Denizaltılar 30 yıllık işletim süresine kadar nükleer yakıtı taşıyabilir. Sualtındaki zamanı kısıtlayan tek kaynak, mürettebat için erzak ve teknenin bakımıdır.

Téméraire, sister-ship of Triomphant

Kazalar

Nükleer denizaltılar pek çok kaza geçirmiştir (hepsi güç kaynağı ile alakalı değil).

• K-19, 1961, Reaktör neredeyse tamamen eridi ve patladı. Mürettebatın çoğu ışınıma maruz kalmaktan öldü. Denizaltıdaki olaylar K-19 filmi ile dramatize edilmektedir: The Widowmaker

• USS Thresher (SSN-593), 1963, dalış testlerinde kayboldu ve sonraki araştırmada pirinç boru ekleminin arızası ve safra dolum valflerindeki buz oluşumunun yüzeye çıkmayı engellediği sonucu alındı. Kaza, Birleşik Devletler donanmasında pek çok güvenlik değişimi yapılmasını sağlamıştır.

• USS Scorpion (SSN-589), 1968, kayıp.

• K-219, 1986, reaktör neredeyse tamamen erimiş. Sergei Preminin elle kontrol millerinin seviyesini azalttıktan ve patlamayı engelledikten sonra öldü. Denizaltı, üç gün sonra battı.

• K-141 Kursk, 2000, genel olarak kabul edilen varsayım, yaklaşık iki dakika sonra yarım düzine savaş başlığının patlamasını tetikleyen torpido savaş başlığının patlamasına neden olan, torpido odasındaki hidrojen peroksit sızıntısı.

• USS San Francisco (SSN-711), 2005, Büyük Okyanus’ta bir deniz dağına çarptı.

• HMS Vanguard & Le Triomphant, 3-4 Şubat 2009, Fransız ve Britanyalı denizaltıları her zamanki devriyelerini yerine getirirken çarpıştı. Mürettebatta bir yaralanma yoktu, fakat çarpışmada iki tekne de hasar gördü. Yetkililer, faciaya ramak kaldığını ve ucuz atlatıldığını belirttiler.

Kaynak: Kadim Dostlar ™ Forum

Bu içerik 21.09.2009 tarihinde Hale tarafından, Dünya CoÄŸrafyası | Ä°catlar ve KeÅŸifler bölümünde paylaşılmıştır ve 1825 kez okunmuştur. Bu içeriğin devamında incelemek isteyebileceğiniz 0 adet mesaj daha bulunmaktadır.

[İcatlar ve Keşifler] Nükleer Denizaltı Nedir? | Nükleer Reaktör Tarafından Güç Sağlanmış Olan Denizaltı - Tarih - Teknoloji - Nükleer Denizaltı Kazaları orjinal içeriğine ulaşmak için tıklayın ...