[Felsefe] Personalizm – KiÅŸiselcilik – KiÅŸilikçilik Nedir? | Ä°nsan KiÅŸiliÄŸini Evrensel Yapıda En Ãœstün Ve En Gerçek DeÄŸer Olarak Ä°leri Süren Ä°dealist ..

Personalizm – KiÅŸiselcilik – KiÅŸilikçilik

İnsan kişiliğini evrensel yapıda en üstün ve en gerçek değer olarak ileri süren idealist ve dinsel akım.

Kişicilik ve kişiselcilik deyimleriyle de dile getirilen ve kimi sözlüklerimizde Türkçe yazımıyla da kullanılan personalizm terimi ilkin 1863 yılında Amerikalı düşünür Brenson Alcot tarafından ileri sürülmüştür. Daha sonra bu deyim 1901 yılında Fransız düşünürü Renouvier tarafından kullanılmıştır.

Bireysel insanı en üstün evrensel deÄŸer olarak yüceleÅŸtiren dinsel ve idealist bir anlayışı adlandıran bu terim, aynı zamanda kiÅŸisel bir tanrıya inanma eÄŸilimini, yaÅŸamsal ve tarihsel geliÅŸmeyi kiÅŸiliÄŸin oluÅŸmasıyla açıklayan törebilim ve tarih felsefesi anlayışlarını, insanı karşılıklı kiÅŸilik iliÅŸkilerinin belirlediÄŸini ileri süren idealist öğretileri de adlandırmaktadır. Terim, özellikle Alman düşünürü Teichmüller tarafından 1889 yılında tanrıyı kiÅŸileÅŸtiren öğretileri dile getirmek için ileri sürülmüştür. KiÅŸiyi en üstün deÅŸer olarak yüceleÅŸtiren ve tanrıya bağımlı kılan anlayışın Amerika’daki kurucusu P. B. Bowne (1847-1910)’dur. R. T. Flewelling’le E. S. Brightman baÅŸta olmak üzere G. W. Howison, M. W. Calkins, A. K. Knudson onu izlemiÅŸlerdir.

Renouvier 1902’de, Mounier 1946 ve 1950’de yayımladıkları yapıtlarına bu adı vermiÅŸlerdir. Her üç öğreti de insan kiÅŸiliÄŸini, evrensel yanı içinde en üstün deÄŸer olarak görür ve kiÅŸisel özgürlüğünü tanıtlamaya çalışır. Renouvier’e göre insan kiÅŸiliÄŸi, bu kiÅŸiliÄŸin dışındaki her türlü deÄŸerden üstündür. KiÅŸilikler, birbirlerine indirgenemeyen ve birbirlerinden kökten ayrı bulunan bireysel deÄŸerlerdir. KiÅŸiliklerin ortak yanı sadece algı ve iÅŸtahlanma güçleridir. Buysa, Tanrı’nın varlığını tanıtlar.

Kişilik, kendi kendilerini gerçekleştiren edimlerin bir düzen sistemidir. Kişilik, evrenin bütün varlık biçimlerinden üstündür. Öyleyse kişi, evrenin bir parçası değildir. Kişinin bu yalnızlığı, Tanrı düşüncesini gerekli kılar. Geist, kendisini bütün varlıklardan üstün kılmak suretiyle içine düştüğü yalnızlığa bir sığınak bulmak zorundadır. Öyleyse Tanrı bilinci, kişiliğin kendisini gerçekleştirmesidir.

Görüldüğü gibi, her üç kiÅŸilikçi öğreti, yanlış bir temelden yola çıktıkları için sonunda zorunlu olarak öznel idealizme varmaktadırlar. Her üç Öğreti de nesnel gerçeÄŸin insansal deÄŸeri yok ettiÄŸini sanır ve nesnel gerçekten kurtulmaya çalışır. Avrupa’da ve Amerika’da manevi cihazlanma vb. gibi idealist derneklerin kurulmasına yol açan bu akım, toplumu, bireysel kiÅŸiliklerin bir toplamı sayar ve dünyanın deÄŸiÅŸtirilmesi yerine, kiÅŸinin deÄŸiÅŸtirilmesini koyar.

Kaynak: Kadim Dostlar ™ Forum

Bu içerik 16.06.2009 tarihinde Hale tarafından, Felsefe - Arkeoloji - Mitoloji ve Efsaneler bölümünde paylaşılmıştır ve 1400 kez okunmuştur. Bu içeriğin devamında incelemek isteyebileceğiniz 1 adet mesaj daha bulunmaktadır.

[Felsefe] Personalizm - Kişiselcilik - Kişilikçilik Nedir? | İnsan Kişiliğini Evrensel Yapıda En Üstün Ve En Gerçek Değer Olarak İleri Süren İdealist Ve Dinsel Akım orjinal içeriğine ulaşmak için tıklayın ...