Atatürk Åžiirleri : Atatürk’ün Dağı | Ä°smet Zeki EyüpoÄŸlu

Bir kucakta büyüsün
Bir memeden emsin çocuklar
Bir beşikte söylesin ninnilerini çağım
Yağmur güler yerler yeşil

Tomurursan sevgi tomur
Deşil ekinlere toprağım deşil
Bir yonga da canımdan al
Onar savaşta yıkılmış evleri

Isıtsın ateşten donanları kucağım
Mor meneviÅŸi gördün mü Van’dan Ä°zmir’e
Bilir misin kokusunu vargit çiçeklerinin yaylada
Nasıl kıvrılır eğreltiler güzün sararır

Öksüz çocuklara döner kızılağaç dalları
Geyikler iner kuytulara titrek
Sarıdan söylenir günlerin türküsü
Karanlık uzar aydınlık kısalır

Orda yüce bir ışıldağım
Yaşarmış gözleri yurdumun
Bıçak saplamış yüreğine koynunda büyüyenler
KurÅŸun yemiÅŸ ekmek yedirdiklerinden
Baktım bulutlar üstünden Edirne’den AÄŸrı’ya
Can uÄŸruna can verdim
Kan yoluna kan döktüm
Yakınlara yakın uzaklara uzağım

Ben Hitit
Ben Urartu
Ben Likya
Ben Frigya

Çağların eskisinden en yenisine
Bütün sevecen yürekleri birbirine
Bağsız bağlayan bağım

Ben Anadolu kokuşlu bir mavide tüten
Geçmişten geleceğe
Kara, yağmura, yele sıcak
Büyüyen bir ocağım

Ben doruklarında güneşin dinlendiği
Eteklerinde korkak kurtlar çakallar uluyan
Dağlar üstünde bir dağım