[Ahlak-ı Nebi] Peygamberimiz Hz. Muhammed’in YumuÅŸakbaÅŸlılığı Ä°le Ä°lgili Hadisler

Hz. Peygamber’in@ hiç kimseden intikam almadığını bütün siyer uzmanları açıkça ortaya koymuÅŸlardır. Bütün olaylar da buna tanıklık etmektedir.

Müslim ve Buhari’de Hz. AiÅŸe (ra)’dan şöyle rivayet edilmiÅŸtir:
“Hz. Peygamber @ hiçbir zaman hiç kimseden kendi ÅŸahsıyla ilgili bir meselede intikam almamıştır. Ancak Allah’ın emir ve hükümlerini ısrarla çiÄŸneyenler ve onlara hakaret edenler müstesnadır.

Uhud savaşında iÅŸlenen tüyler ürpertici vahÅŸetten ve o savaÅŸta yaÅŸanan yenilgiden daha çok Taif’teki kabile baÅŸkanlarının Allah’ın emirlerine ve peygamberlik makamına gösterdikleri hakaret dolu tutumları mübarek gönlünü yaralamış, peygambere davranışları tahmin edilemez bir azgınlık olmuÅŸtu. Buna raÄŸmen on yıl sonraki Taif kuÅŸatmasında aynı adamlar o taraftan mancınıklarla müslümanlara taÅŸ yaÄŸdırırken, bu tarafta baÅŸtan aÅŸağı bağışlayıcılık ve yumuÅŸak baÅŸlılıkla dolu olan Hz. Peygamber @ onlar için şöyle dua ediyordu. ” Ey Rabbim! Onlara akıl ve anlayış ihsan et ve onları boyun eÄŸdirerek Ä°slam devletine kat .” Nitekim Hz. Peygamber ‘in@ buyurduÄŸu gibi oldu. Hicret’in 9. yılında Taif heyeti Medine’ye geldiÄŸinde Hz. Peygamber @ kendilerini mescidin avlusunda misafir etti ve onlara saygı gösterdi.

KureyÅŸ, Hz. Peygamber ‘e @ çirkin sözler söylemiÅŸ, öldürmekle tehdit etmiÅŸ, yollarına dikenli çalılar döşemiÅŸ, mübarek vücuduna pislikler serpmiÅŸ, boynuna ip dolayıp sıkmış, O’nun ÅŸanına yakışmayan terbiyesizlikler yapmıştı. Bazen “Sihirbaz”, bazen “Mecnun”, bazen de “Åžair” demiÅŸti. Ama Yüce Peygamber hiçbir zaman bu sözlerinden dolayı öfke ve hiddet göstermemiÅŸti. Hâlbuki en çaresiz ve en kimsesiz bir insan bile bir topluluk arasında kendisine yalancı, sahtekâr denilince öfkeden küplere biner. Zü’l-Mecaz panayırında Hz. Peygamber @ ” Ey insanlar! La ilahe illallah deyin de kurtuluÅŸ ve selamete ulaşın ” diyordu. Ebu Cehil de hemen arkasında O’nu izliyor ve Hz. Peygamber’e@ durmadan toprak serperek; “Ey insanlar! Bu adamın sözleri sizi dininizden vazgeçirmesin, bu sizin ilahlarınız olan Lat ve Uzza’yı bırakmanızı istiyor” diyordu. Bu sözü rivayet eden kiÅŸi şöyle demiÅŸtir: Hz. Peygamber @ böyle bir durumda dahi dönüp ona bakmıyordu.”

Hepsinden daha çok öfke ve nefret duyulması gereken hadise Ä°fk olayıydı. Bu, münafıkların, Hz. AiÅŸe (ra)’ya iftira etmeleriyle özetlenebilecek bir komploydu. Hz. AiÅŸe (ra), Hz. Peygamber’in@ en sevgili eÅŸi ve Hz. Ebu Bekir (ra) gibi maÄŸarada ölüme birlikte karşı koydukları bir dostunun ve sahabenin en ileri geleninin kızıydı. Medine, münafıkla doluydu. Bunlar bu olayı öyle yaydılar ki bütün Medine sarsıldı. Düşmanların ÅŸamata ve sevincine, namusunun lekelenmesine, kendisine en sevimli olan eÅŸinin aÅŸağılanmasına, normal bir insanın sabır ve tahammül göstermesi imkânsızdı. Peki, âlemlere rahmet olarak gönderilen Yüce Peygamber bütün bunlara karşı ne yaptı? Ä°ftira kampanyasının planlayıcı ve uygulayıcısı, münafıkların reisi Abdullah b. Ãœbeyy idi. 0; iÅŸin gerçek yüzünü ve baÅŸtanbaÅŸa yalan ve iftira olduÄŸunu çok iyi biliyordu. Buna raÄŸmen yüreÄŸi sızlamadan iftira kampanyasını bütün dehÅŸetiyle yürüttü. Bütün olup bitene ve yapılanlara raÄŸmen Hz. Peygamber @ sadece kalabalığın ortasında minbere çıkarak, ” Ey müslümanlar! Benim namusum noktasında bana kötülük eden ve beni üzen insandan hakkımı kim alabilecektir? ” buyurdu.

Sa’d b. Muaz (ra) öfkesinin ÅŸiddetinden kendinden geçti ve ayaÄŸa kalkarak; “Bu hizmete ben hazırım, bana adını verin, hemen başını uçurayım” dedi. Abdullah b. Ãœbeyy’in yeminli dostu olan Sa’d b. Ubade (ra) buna karşı çıktı. Bunun üzerine iki tarafı destekleyenler ayaÄŸa kalktılar. Kılıçlar çekilmek üzereydi. Hz. Peygamber @ iki tarafı teskin etti. Bizzat Allah Tealâ söylenenlerin yalan olduÄŸunu bildirdi ve iftiracılara ÅŸer’i ceza verildi. Buna raÄŸmen Abdullah b. Ãœbeyy iftira ettiÄŸini kabul etmediÄŸi ve iftirayı onun yaydığına dair bir delil bulunmadığı için serbest bırakıldı. Ä°ftiracılar arasında kendilerine ceza verilenlerden biri de Musattah b. Esase’ydi. Onun geçimini üzerine alan da Ebu Bekir (ra)’dı. Ä°ftira suçundan dolayı Ebu Bekir (ra) her zaman ona verdiÄŸi yiyecek maddelerini kesti. Bunun üzerine ÅŸu ayet nazil oldu: ” İçinizden fazilet ve servet sahibi kimseler, akrabaya, yoksullara, Allah yolunda göç edenlere mallarından vermeyeceklerine yemin etmesinler! Bağışlasınlar, feraÄŸat göstersinler. Allah’ın da sizi bağışlamasını arzu etmez misiniz? Allah çok bağışlayandır, çok merhametlidir.” ( 24/22 ) Bunun üzerine Hz. Ebu Bekir (ra) onun geçim kaynağı olan yiyecek malzemelerini eskisi gibi vermeye devam etti. Ä°ftiracılar arasında -Tirmizi’nin, Nur süresinin tefsiri bölümünde açıkladığı üzere- Hassan b. Sabit (ra) da bulunuyordu. Hz. AiÅŸe (ra)’nın ona duyduÄŸu esef ve üzüntü, affetme sınırını çoktan aÅŸmıştı. Ama Hz. Peygamber’in@ yakınında olmanın ve O’nun sohbetinde bulunmanın feyiz ve bereketinin etkisiyledir ki, Urve b. Zübeyr Hz. AiÅŸe (ra)’nın yanında Hassan (ra)’ı kötülemeye baÅŸlayınca Hz. AiÅŸe (ra) Urve’yi susturdu ve: “Hassan, Hz. Peygamber @ adına ÅŸiirleriyle müşriklere cevap verirdi” dedi.

Medine’nin münafık yahudilerinden Lebid b. A’sam, Hz. Peygamber’e@ sihir yapmıştı. Ama Hz. Peygamber @ eline fırsat geçtiÄŸi zaman ona bir kötülük yapmadı.

Hz. AiÅŸe (ra) meseleyi daha derinden inceleterek bu hadiseye sebep olanları açığa çıkarmasını ısrarla isteyince Allah Resulü @ ” Ä°nsanlar arasında huzursuzluk ve kırgınlık çıkmasını istemiyorum ” buyurdu.

Zeyd Sa’ne, yahudi iken alış-veriÅŸle uÄŸraşır, ticaret yapardı. Hz. Peygamber @ ondan bir miktar borç aldı. Ödenmesine birkaç gün kala borcunu istemeye geldi. Hz. Peygamber’in@ harmanisine yapışarak çekti ve ileri geri konuÅŸarak, “Ey Abdülmuttalib sülalesi! Siz her zaman böyle dalavere yaparsınız” dedi. Hz. Ömer (ra) hiddetinden kendini tutamayarak ona hitaben: ” Ey Allah düşmanı! Sen Allah Resulü’nün ÅŸanına hakaret ediyor, edepsizlik yapıyorsun ” dedi. Hz. Peygamber @ tebessüm ederek,. ” Ömer! Ben senden daha baÅŸka ÅŸeyler umardım. Ona daha yumuÅŸak bir dille istemesini söylemeliydin. Bana da, ona olan borcumu ödemek gerektiÄŸini ifade etmeliydin ” buyurdu. Allah Resulü, bunu söyledikten sonra Hz. Ömer (ra)’a: ” Borcumuzu verdikten sonra fazladan yirmi ölçek de hurma ver ” diye emretti.

Bir gün Hz. Peygamber’in@ evinde sadece bir elbise kalmıştı. 0 da hem kaba, hem de kirliydi. Terleyince daha da ağır ve sıkıcı oluyordu. Tesadüfen bir yahudinin dükkânına Suriye’den elbise gelmiÅŸti. Hz. AiÅŸe (ra) Hz. Peygamber’e@, o yahudiden borç olarak bir kat elbise almasını söyledi. Hz. Peygamber@ yahudiye adam gönderdi. Yahudi küstahça bir ifadeyle, “Anladım, bu yolla malımı aşırın, sonra da parasını ödemeyin” dedi. Bu yakışıksız sözü duyan Hz. Peygamber @ sadece ÅŸu kadar söyledi: ” 0 çok iyi bilir ki, ben herkesten çok tedbirli ve emaneti herkesten daha titiz eda eden bir insanım. ”

Bir keresinde Hz. Peygamber @ bir yere gidiyordu. Kadının biri mezar kenarına oturmuÅŸ aÄŸlıyordu. Allah Resulü @ durdu ve ona hitaben “Sabret” buyurdu. Kadın Peygamberimizi tanımıyordu. Küstahça bir ifadeyle, ” Defol, ne halde olduÄŸumu sen bilir misin ?” dedi. Hz. Peyamber @ de oradan ayrıldı. Civardakiler kadına, “O’nu tanımadın, o Allah’ın Elçisi Muhammed @’dı” dediler. Bunun üzerine kadın korkarak gitti ve “Ben Allah Resulü efendimizi tanıyamamıştım” dedi. Hz. Peygamber @’ de ona: ” Tam musibet ve felaket anındaki sabır muteberdir ” buyurdu.

Sa’d b. Ubade hastalanmıştı. Hz. Peygamber @ onu yoklamak için bir hayvana binerek evine gitti. Yolda giderken bir grup insanın toplanmış, oturduklarını gördü. Hz. Peygamber @ durdu. Münafıkların lideri Abdullah b. Ãœbeyy de o topluluk arasındaydı. Hz. Peygamber’in@ bineÄŸi toz kaldırınca Abdullah b. Ãœbeyy harmanisinin eteÄŸi ile burnunu kapattı ve Hz. Peygamber’e@: ” Dikkat et! Toz kaldırma ,” dedi. Daha sonra Hz. Peygamber @ yanına yaklaşınca “Ey Muhammed! Merkebini geri çek, onun kötü kokusu beynimi deldi” dedi. Hz. Peygamber @ selam verdi. Sonra bineÄŸinden inerek onları Ä°slama davet etti. Abdullah b. Ubeyy: “Evimize gelip de bizi rahatsız etme. Adam senin yanına gelirse ona anlat” dedi. Orada bulunanlardan Abdullah b. Revaha(ra) ünlü bir ÅŸairdi. 0 da Hz. Peygamber’e@: “Mutlaka gelin, Ä°slama davet edin” dedi. Derken iÅŸ gelsin gelmesin arasında uzadı. Neredeyse kılıçlar çekilecekti. Hz. Peygamber@ iki grubu teskin ederek onlara güzeli tatlı dille konuÅŸtu. Sonra oradan kalkıp Sa’d b. Ubade’nin yanına geldi ve ona: “Abdullah b. Ubeyy’in dediklerini duydun mu?” diye sordu. Sa’d b. Ubade: “Hiç aldırmayın. 0 öyle biridir ki, Medine’ye geliÅŸinizden önce Medineliler ona taç giydirmek üzereydi. Bundan mahrum kaldığı için öfkesinden ne diyeceÄŸini bilmiyor” dedi.

Huneyn savaşında Hz. Peygamber@ ganimet mallarını dağıtınca ensardan biri: “Bu dağıtım, Allah’ın rızasına uygun olmadı” dedi. Bu söz Hz. Peygamber’in @ kulağına gelince: ” Allah, Musa’ya rahmet etsin. Onun adamları kendisini daha fazla üzmüştü ” buyurdu.

Bir gün bedevinin biri Hz.Peygamber’in@ huzuruna geldi. Hz. Peygamber @ mescidde oturuyordu. Bedevi ufak su dökme ihtiyacını hissedince mescid adabını bilmediÄŸi için hemen orada ayaÄŸa kalkarak küçük su dökmeye baÅŸladı. Ä°nsanlar onu cezalandırmak için her taraftan üzerine saldırdılar. Hz. Peygamber @ ” Bırakın yapsın, bir kova su getirerek dökün. Allah Tela sizi zorluk için deÄŸil, kolaylık için gönderdi ” buyurdu. ( Son Peygamber, Nedvi, 624-627 )

Kaynak: Kadim Dostlar ™ Forum

Bu içerik 25.11.2007 tarihinde Erkan tarafından, Dinimiz Ä°slam | Ä°slam Büyükleri bölümünde paylaşılmıştır ve 8758 kez okunmuştur. Bu içeriğin devamında incelemek isteyebileceğiniz 0 adet mesaj daha bulunmaktadır.

[Ahlak-ı Nebi] Peygamberimiz Hz. Muhammed\'in Yumuşakbaşlılığı İle İlgili Hadisler orjinal içeriğine ulaşmak için tıklayın ...